Podug Mateusza:
Z narodzyniym Jezusa Krystusa bōło tak.
Po zaślubinach Matki Jego, Maryji, z Jōzefym, piyrwyj nim zamiyszkali cuzamyn, znŏdła sie przi nadzieji skuli Ducha Świyntego. Jejij chop, Jōzef, kery boł człekym sprowiedliwym i niy kciōł, coby ludziska ô Nij gŏdali, uznoł, że Jōm po cichu pośle fōrt.
Jak to sie umyślōł, zaro Janiōł Pański sie mu ukŏzoł na śniku i mu wytuplikowoł: "Jōzef, synu Dawida, niy strachej sie wziōńć do sia Maryjki, twojij Ślubnyj; dyć z Ducha Świyntego je Tyn, co sie w Nij poczōn. Urodzi Synka, kerymu dŏsz na miano Jezus beztōż, że Ôn zbawi swōj lōd ôd jejich grzychōw". A stało sie to wszyjsko, coby sie wyłōnaczyło słowo Pańske pedziane bez Proroka: "dyć dziewica pocznie i porodzi Syna, kerymu dadzōm na miano Emmanuel", co ôznaczo Bōg s nami.
Jak sie Jōzef ôbudziōł, zrobiōł tak, jak mu kŏzoł Janiōł Pański: wziōn swoja Ślubno do sia, ino sie do Nij niy zbliżōł, aże porodziyła Syna, kerymu doł na miano Jezus.
 |
| Doł Mu na miano Jezus |
Ôstōńcie z Bogiym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz