Podug Jōna
Boł jedyn niymocny, Łazōrz ze Betanie, ze wsi Mariki i jeji siostry Marty. Marika to boła ta istno, co umaścioła nogi Pōna ôlejkym i wytarła je swojimi wosami. Jejij brat, Łazōrz, chorowoł. Skuli tego siostry posłały do Niego powiadomiynie: "Pōnie, dej pozōr, bo je niymocny tyn, kerymu pszajesz". Jezus jak to usłyszoł, to pedzioł: "Choroba ta niy wiedzie ku śmierci, ino je ku kwole Bożyj, coby skuli tego Syn Boży boł załonaczony kwałōm".
A dyć Jezus fest pszoł Marcie, jejij siostrze i Łazōrzowi.
Mimo tego, że wiedzioł już ô chorobie, ôstoł dwa dni tam, kaj boł. Dopiyro potym pedzioł do swojich uczniow: "Trza sie zbiyrać, idymy nazod do Judeje".
Toż mu ucznie pedzieli: "Rabbi, dopiyro co Cie Żydy kcieli ôbciepać kamolami, a Ty zaś tam kcesz iś?"
Jezus im ôdpedzioł: "Czy dziyń niy mo dwanoście godzin? Jak ftoś łazi bez dziyń, to sie niy ôbali, bo widzi pod nogi, bo je widno. A jak ftoś łazi po nocy, to sie wykopyrtnie, bo je ćma.
To pedzioł, a potym jeszcze pado: "Łazorz, nasz pszociel, usnōł, ale ida go ôbudzić".
Ucznie Mu pedzieli: "Ô, to jak usnōł, to sie wyfleguje". Jezus godoł jednak, ô jego śmierci, a im sie ino zdowało, że godo ô zwykłym spaniu.
No toż Jezus pedzioł im ofyn: "Łazarz wzion i umar, ale sie raduja, że mie przi tym niy boło, skuli wos, cobyście uwierzyli. No ja, ale pōdźmy do niego".
A Tomasz co miōł miano Didymos, pedzioł do uczniōw: "Pōdźcie idymy tyż, coby cuzamyn s Nim umrzić".
Jak Jezus tam prziszoł, ôkozało sie, że Łazōrz już sztyry dni je pochowany we grobie. A do Betanie ze Jerozolimy boło cosik kole trzech kilosōw. Dużo Żydow prziszło do Marty i Mariki, coby je pocieszyć po stracie brata.
Jak Marta sie dowiedziała, że idzie do nich Jezus, wyszła mu na przeciw. Marika zaś siedziała w doma. No toż Marta pedziała do Jezusa: "Pōnie, jak bys sam boł, to mōj brat by niy umar. Ale jo wiym, że Pōn Bóg do Ci wszysjsko, ô co byś Go poprosiōł".
Pedziōł ij Jezus: "Twōj brat zmartwychwstanie".
Marta Mu ôdpedziała: "Ja, jo wiym, że stanie z martwych podczas zamrtwychwstanio we dniu ôstatecznym".
Pedziōł ij Jezus: "Jõ je zmartwychwstanie i życie. Fto wy Mie wierzy, choby umar, bydzie żyć. Kożdy, fto żyje i wy Mie wierzy, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?"
Odpedziała Mu: "Ja, Pōnie! Jõ fest wierza, że Tyś je Mesyjōsz, Syn Boży, kery mioł prziś na świat".
Jak to pedziała, odeszła i dała po cichu znać swojij siostrze: "Nauczyciel sam je i cie woło". Jak ta to usłyszała, gibko wstała i poszła do Niego. Jezus zaś niy prziszoł jeszcze do wsi, ino ôstoł tam, kaj sie trefiōł z Martōm. Żydy, kere byłi z Mrikom w domai jōm pocieszali, jak ôboczyli, że gibko ruszyła, poszli za niom, bo myśleli, że poszła do grobu, coby tam ślimtać.
A jak Marika prziszła do Jezusa, padła przed Nim na klynczki i Mu pado: "Pōnie, jak byś sam bōł, mōj brat by niy umar".
Jak Jezus jōm ôboczōł, jak ślimto ôna i Żydy, kere s niōm prziszli, wzruszōł sie we duchu, zrobioło Mu sie miynko i spytoł: "Kaj żeście go położyli?"
Ôdpedzieli Mu: "Pōnie, poć i zobocz!" Jezusowi tyż sie płaczki puściōły. Żydy gõdali: "Jak Ôn mu pszajoł!" Nikerzy zaś pedzieli: "Czy Tyn, kery ôtwar ôczy ślepcowi, niy mog wyłonaczyć, coby ôn niy umar?"
A Jezus fest poruszony prziszoł do grobu. Boła to jama, na keryj boła srogo puta.
Jezus pedziōł: "Cofcie ta puta!'
Siostra niyboszczka, Marta pedziała do Niego: "Pōnie, już bydzie smrōd, bo leży już we grobie sztyry dni".
Jezus ij padoł: "Dyć żech ci gõdōł, że jak uwierzysz ôboczysz kwała Bożo".
Cofli ta puta. Jezus popatrzōł do gōry i pedzioł: "Ôjcze, dziynkuja Ci, żeś Mie wysuchoł. Jõ wiedzioł, że Ty Mie zawsze wysuchujesz. Ale skuli ludziōw, co sam sōm, to godōm, coby uwierzyli, żeś Ty Mie posłoł". Jak to pedzioł, zawołoł silnym głosym: "Łazōrzu, wyłaź na plac!" I wyszoł niyboszczyk, a mioł nogi i rynce powionzane, w na gymbie mioł płachetka. Toż pedzioł im Jezus: "Weźcie go ôdwionżcie i dejcie mu łazić".
 |
| Fresk z kościoła św. Łazarza w Betanii pod Jerozolimą |
Liczne Żydy, kere prziszli do Mariki, jak ôboczyli, co wyłonaczoł Jezus, uwierzyli w Niego.
Ôstōńcie z Bogiym
