Ewangelijo po ślonsku #32

Podle Łukosza:

W piyrszy dziyń tydnia dwóch uczniow Jezusa szło do wsi, mianowanyj Emaus, do keryj z Jerozolimy boło trocha wiyncyj jak dziesiyńć kilosow. Łosprawiali łoni z sobom ło tym wszyjskim, co sie podzioło. Jak tak łosprawiali, som Jezus sie do nich przyłonczoł, ino łoni Go niy poznali, bo mieli jakby klapki na łoczach.

A Łon ich spytoł: "Chopy, ło czym tak łosprawiocie po drodze?" Zahaltowali sie markotni. A jedyn s nich, kerego mianowali Kleofas, Mu łodpedzioł: "Tyś je chyba jedyn w cołkij Jerozolimie, kery niy wiy, co sie tam łostatnio porobioło".

Zapytoł ich: "No co takego?"

Łodpedzieli Mu: "No dyć to, co sie podzioło z Jezusym Nazaryjczykym, kery boł festelnym prorokym w czynie i w godce wele Boga i cołkego ludu; jak ksiynża i nasze polityki wyłonaczyli Go na śmierć i ukrziżowali. A my sie spodziywali, że łon mioł łoswobodzić Izraela. Dzisiej momy juz trzi dni, jak sie to dzioło. A co wiyncyj, że nasze nikere baby nos wystrachały: boły rano na grobie, kaj Go niy znodły i godajom, że im sie zwidziały janioły, kere świodczyły, że Łon żyje. Nikerzy z naszych poszli tyż na grob i richtich boło, jak godały baby, ale Jego niy widzieli".

Na to Łon im pedzioł: "Takeście przemondrzałe, a niy sce sie waszym hercom uwierzyć we wszyjsko, co pedzieli prorocy! Czy Mesyjosz niy mioł tego ciyrpieć, by wlyjź do swoi kwały?" I napoczynajonc łod Mojżysza, bez wszyjskich prorokow, tuplikowoł im, co we Pismach łodnosioło sie do Niego.

Tak po leku znodli sie przi wsi, kaj szli, ale Łon sie jakoś niy zatrzimywoł. Toż na Nim wymusiyli: "Łostoń s nami, bo sie ćmi". No to wloz s nimi i łostoł. Jak poszli wieczerzać, wzion chlyb, porzykoł nad nim, połomoł go i dowoł im. 

Łobroz Anotniego Cygana

Wtedy kalpki sleciały z ich łoczow i Go łozpoznali, ale Łon im sie zaroz stracioł. I godali do sia: "Czy niy boło nom gorko na hercu, jak godoł s nami po drodze i tuplikowoł nom Pisma?"

Zaroz sie zebrali i poszli curik do Jerozolimy. Tam znodli Jedynostu i s nimi inkszych, kerzy im pedzieli: "Pon na zicher zmartwychwstoł i pokozoł sie Szymonowi". Łoni tyż zaroz łosprawiali, co im sie stało po drodze i jak Go pozanli przi łomaniu chleba.

S Panym Bogiym!

Marcin Melon na moim blogu

We łostatni szwortek, po łoficjalnyj czynści trefu z Marcinym Melonym, ło czym żech już spominoł KLIK, kupiołch sie jego łostatnio ksionżka i poszołch prosić ło autograf.

Dedykacyjo

Przi łokazji pedziołch Autorowi, że czasym tyż na mojim blogu cosik tam po ślonsku szkryfna. Pon Marcin sie mie zapytoł, co to za blog, toch mu sie przedstawioł i godom, że musi wyguglać "Andrzej Cichoń blog", to znojdzie. 

Zapewnioł mie, że jak znojdzie kwila czasu, to zajrzy. 

A jo sie pomyśloł, że to fest uprzejme z jego strony, ale pewnie i tak niy zapamiynto, jak jo sie nazywom.

No i wrociłch do dom i zaczynom czytać łostatniego Komisorza Hanusika. Zaroz na szesnostyj stronie na wiyrchu taki tekst, że aż mie zatkało:

 - Pani Cichōniowo! - ôroz doleciało dō nij z keregoś łokna. - Jo to tak na wos filuja i żech dała pozōr, że wy w kożdy czwortek o jednym czasie kajś idziecie i ô jednym czasie prziłazicie nazod.

- A wiycie, pani Bregułowo - Cichōńka udowała, że blank niy ma znerwowano na ta wrazidlato ōuma - poszła żech do kōnsōmu, a kaj jo mogła żech iś?

Potym sie łokozało, że Cichońka zaciukała swojego chopa Zefla Cichonia nudelkulom ...

Tera już wiym, że Marcin Melon moge bez problymu zapamiyntać, jak jo sie nazywom i możno richtik kiejś sam na moj blog zajrzy.

S Panym Bogiym

P.S. Łod tera sie trocha lynkom moijij ślubnyj, jak biere do rynki nudelkula :)

Marcin Melon

Dzisiej u nos na Halymbie we biblotyce boł tref ze Marcinym Melonym.

Prziwitanie Gościa bez Dyrekcyjo

Jakby ftoś niy wiedzioł fto to je Marcin Melon, to to je taki karlus, co sie łodpoważoł szkryflać ksionżki po ślonsku.

Marcin Melon

I misiezdo dobrze mu idzie, bo prawie zakwolo już szworto czy pionto tajla swojich kryminałow s Komisorzym Hanusikym.

Umrzik we szranku

Trocha mie gańba sie prziznać, ale jo jeszcze tego niy czytoł. Jo niy czytoł, ale som take, co czytali i skuli tego Autor erbnoł dzisioj order "Pszociela Ślonskij Godki". 

Laudacyjo Pona Wątroby

Terozki jo sie musza poprawić i tyż sie wziońć za czytanie, boch sie ta ksionżka kupioł. 

Mom nawet ekstra dedykacyjo

Połosprawiom Wom jeszcze, jak mi sie podobało.

S Panym Bogiym

Róbmy swoje

Ileż to czasem trzeba mieć samozaparcia, cierpliwości, siły, optymizmu, pokory, wiary i czego tam jeszcze, by pchać ten swój wózek do przodu.

Pracowite mrówki w Gliwickiej Palmiarni

Najgorzej jest chyba wtedy, gdy ci, co mieli pomóc, rzucają pod nogi (pod koła wózka) kłody.

Ok. Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo. Głowa do góry i jak śpiewał nieodżałowany Wojciech Młynarski "Róbmy swoje!"

Pozdrawiam

Patryk Jaki po rosyjsku

Tak wypowiada się Poseł Patryk Jaki, który z pogwałceniem praworządności, wbrew woli mieszkańców, z absolutnym zaprzeczeniem podstawowych zasad samorządności, przyłączył sołectwa okolicznych gmin do Miasta Opole:

Wie co mówi. Z autopsji?

Pozdrawiam

Św. Wojciech z różnych perspektyw

Katedra w Gnieźnie

Konfesja św. Wojciecha

w Gnieźnie

Konfesja św. Wojciecha od frontu

Relikwiarz św. Wojciecha w Gnieźnie

Pozdrowienia

Niemiłosierna Polska

Dziś Święto Bożego Miłosierdzia.

Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach

Wszyscy się chełpimy, że to u nas się zaczęło. Z wielką dumą czytamy w Dzienniczku Siostry Faustyny:

Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli Mojej, 

wywyższę ją w potędze i świętości. 

Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście Moje. (Dz. 1732)

I wydawałoby się, że jest pięknie ...

A jaka jest prawda o naszym miłosierdziu względem innych?

Polska, jak wiadomo, nie przyjmuje u siebie uchodźców z udręczonych części świata, np. z Syrii. Mówi się, że w zamian pomagamy tam na miejscu. I tak faktycznie jest. Można  o tym usłyszeć w czytanym dziś w kościołach Liście Polskich Biskupów:

"Wszyscy jesteśmy wstrząśnięci dramatem trwającej od ponad 6 lat wojny w Syrii. Wskutek tego konfliktu ponad 13 mln ludzi, w tym 6 mln dzieci potrzebuje pomocy humanitarnej. Wśród wielu inicjatyw pomocy cierpiącym jest przygotowany i realizowany przez Caritas Polska, wspomniany już program Rodzina Rodzinie, który umożliwia materialne wsparcie konkretnej syryjskiej rodziny. Dzięki zaangażowaniu pojedynczych osób a także całych rodzin, instytucji, wspólnot zakonnych i parafialnych wspieranych jest już ponad 2000 syryjskich rodzin".

Powyższe liczby są bezwzględne. Nawet jeśli przyjąć, że każda syryjska rodzina składa się z 10 osób, to pomagamy 0,15% potrzebującym. Dobrze, że chociaż tyle, ale tu nie ma się czym chwalić, a z pewnością nie jest to usprawiedliwienie na zamknięcie polskich granic.

Nie mamy się czym chlubić. Jedyne, co nam pozostaje to błagać Boga:

Dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas ...  

Pozdrawiam

Ewangelijo po ślonsku #31

Podle Jona:

We wieczor w dniu zmartwychwstanio, tam kaj byli ucznie, mimo, że dźwiyrze boły zawarte, bo sie strachali Żydow, prziszoł Jezus rain, stanoł pojśrodku i pado: "Pokoj wom!". A jak to pedzioł pokozoł im rynce i bok. Ucznie sie festelnie uradowali, jak łoboczyli Pona.

W wieczerniku - fragment obrazu A. Cygana

A Jezus zaś im pedzioł: "Pokoj wom! Jak Łojciec Mie posłoł, tak i Jo wos posyłom". Po tych słowach tchnoł na nich i im pedzioł: "Weźcie Ducha Świyntego! Kerym grzychy łodpuścicie, som im łodpuszczone, a kerym zatrzymocie, som im zatrzymone".

Dyć Tomasz, jedyn ze Dwunastu, kerego mianowali Didymos, niy boł wtedy cuzamyn s nimi, jak prziszoł Jezus. Toż inksze ucznie mo godali: "Widzieli my Pona!"

Ale łon im pedzioł: "Ja, mhm. Jak na Jego rynkach niy łobocza śladu gwoździ i niy wsadza palca w dziura po gwoździach i rynki niy wsadza do Jego boku, niy uwierza."

A łoziym dni późnij, kiej ucznie zaś siedzieli rajn w doma i Tomasz s nimi, Jezus prziszoł, mimo dźwiyrzy zawartych, stanoł pojśrodku i pado: "Pokoj wom!" I zaroz pedzioł do Tomasza: "Dźwignij sam swoj palec i pomacej moje rynce. Dźwignij rynka i wsadź w moj bok, i niy bydź niydowiarek, ino wierzoncy".

Tomasz Mu łodpedzioł: "Pon moj i Bog moj!"

Pedzioł mu Jezus: "Tyś uwierzoł bez toż, żeś mie łoboczoł? Błogosławione te, kere niy widzieli, a uwierzyli".

I moc inakszych znakow, kerych niy zapisano w tyj ksiyndze, wyłonaczoł Jezus przi uczniach. Te zaś zapisano, cobyście wierzyli, że Jezus je Mesyjoszym, Synym PonBóczka i cobyście bez ta wiara mieli życie w Jego imie.

Alleluja!

Świętujmy Zmartwychwstanie

Chyba wyczytałem to gdzieś u bpa Rysia, że jakoś się tak porobiło, że jako katolicy wiemy, co zrobić z Wielkim Postem. Odprawiamy Drogę Krzyżową, śpiewamy Gorzkie Żale, pościmy, modlimy się, a nawet dajemy jałmużnę. Potem przychodzi Zmartwychwstanie i za chwilę przechodzimy do porządku dziennego. A właśnie ten okres jest najważniejszy i trzeba nam się cieszyć i świętować Zwycięstwo.

Tak, to prawda. 

Bazylika Grobu Pańskiego w Jerozolimie

Jak świętować Zmartwychwstanie?

Dziś na przykład jest piątek, ale w oktawie (bo wielkie święta trzeba świętować przez osiem dni - tak mamy). Jak napisała Pani Kociszewska: "Świętowanie wyklucza post. Radykalnie". I to jest święta prawda. Dziś nie pościmy!

Dość nowym pomysłem jest też Droga Światła - rozważanie 14 stacji, które zaczynają się właśnie od Zmartwychwstania - tu: przykład

Jak ktoś lubi różaniec, to można przez cały ten tydzień modląc się dziesiątkę rozważać tylko pierwszą tajemnicę chwalebną. A co!

A w wersji mnie pobożnej, cieszmy się tym, że ciągle mamy jeszcze różne smakołyki ze świąt. 

Gdy pod koniec postu pokazałem tu na blogu obrazek, że za chwilę znów ze smakiem będę mógł napić się piwa, nie przypuszczałem, że kilka dni później tę samą radość ze Zmartwychwstania (i ze swoich urodzin) pokaże Papież Benedykt: KLIK Brawo!

Świętujmy, bo mamy ku temu najważniejszy powód w Życiu.

Alleluja

Macierewicz do dymisji

Przed chwilą na tweeterze Pana Ministra Macierewicza ukazała się następująca informacja:

Właśnie przeczytałem wywiad z Panem dr Berczyńskim: KLIK 

Panie Ministrze za cały ten wywiad, nie tylko za słowa "to ja wykończyłem caracale", powinien Pan był Pana Berczyńskiego wywalić z wszelkich zajmowanych stanowisk w trybie dyscyplinarnym, a nie dziś dziękować mu za pracę.

Jeśli zaś chodzi o dymisję, to nie Pana Ministra podwładni powinni o niej pomyśleć. Jednak nie podejrzewam Pana o taką autorefleksję.

Żal Polski

Pozdrawiam

Bez wiz do USA

Ponieważ najwyraźniej Minister Waszczykowski nie ma pojęcia, co trzeba zrobić, by Polacy mogli bez wiz podróżować do Stanów Zjednoczonych, spróbuję mu nieśmiało podpowiedzieć:

Trzeba po prostu spełnić wymogi amerykańskiego prawa w tej sprawie.

W krajach, gdzie obowiązuje prawo i sprawiedliwość, nie ma znaczenia, co w kampanii obiecuje przyszły Prezydent. Z Sekretarzem Stanu można się spotykać dwa razy dziennie i na śniadaniu, i na kolacji i on może nawet Polaków kochać najbardziej ze wszystkich narodów na świecie, ale to też nic nie zmieni. 

Jeśli w amerykańskiej ustawie pisze, że aby zostać włączonym do programu ruchu bezwizowego, państwo nie może przekroczyć limitu odmów wiz ustalonego na poziomie 3 proc. to tak jest i koniec!

Aha, Panie Ministrze, jeśli Pan sugeruje, że o odmowie wydania wiz decydują amerykańscy konsulowie w amerykańskich placówkach dyplomatycznych w Polsce, czyli administracja amerykańska ma tu wpływ, to Pan jest w głębokim błędzie i zupełnie Pan nie pojmuje sposobu wykonywania obowiązków przez urzędników państwowych w państwach, gdzie - jeszcze raz to podkreślę - obowiązuje prawo i sprawiedliwość. Urzędnik taki ma jasne kryteria według których wizę przyznaje lub jej przyznania odmawia. Tu jego widzimisię nie ma żadnego znaczenia.

Wiem, w polskiej mentalności to trudne do zrozumienia, ale tak to działa. Może mnie Ślązakowi łatwiej to sobie wyobrazić z uwagi na pruski ordnōng, który do dzisiaj w nas gdzieś pozostał.

Co więc trzeba zrobić, by Polacy w końcu mogli się doczekać wyjazdów do USA bez wiz? 

Trzeba wytłumaczyć naszym obywatelom, by przestrzegali amerykańskiego prawa, by nie pracowali tam na czarno, by po wydaleniu nie ubiegali się ponownie o wizę. Może w końcu wtedy odsetek odmów spadnie poniżej wymaganych 3%. I tyle!

Pozdrawiam

Egzamin gimnazjalny

Nasz młodszy syn dziś rano walczył.

Wszyscy go wspieramy.

Pozdrawiam

Polegać na człowieku

Ocal w nas zachwyt,
przymnóż zdziwienia
i niech człowiek na człowieku
polegać może

Tych kilka wersów wybrałem z wiersza ... Tadeusza Mazowieckiego.

Gdyby żył, miałby dziś 90 lat.

Zaledwie o kilka lat był starszy ode mnie, gdy pisał powyższe słowa.

Czy ja dziś jeszcze potrafię się zachwycić? Czy proszę o zdziwienia?

Zachwycam się szczegółami w moim ogrodzie

Coraz mniej wierzę - szczególnie w kwestiach politycznych, ale też zawodowych - że człowiek może polegać na człowieku. Smutne.

Pozdrawiam

Co znaleźli w grobie?

Wróciłbym jeszcze do Zmartwychwstania, a w szczególności do końcówki Ewangelii z wczorajszego Święta:

Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. 

Ujrzał i uwierzył.

Co takiego w grobie Jezusa ujrzał Jan, że to mu wystarczyło, by uwierzyć w Zmartwychwstanie?

To, że grób był pusty - to oczywiste. Ale Maria Magdalena (wcześniej, gdy jeszcze było ciemno) ten fakt zinterpretowała, że "zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono". 

Co więc takiego zobaczył Jan z Piotrem? 

Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu.

Dwa lata temu miałem okazję odwiedzić niewielką miejscowość w Abruzji we Włoszech. W głównym ołtarzu bazyliki w Manoppello jest wystawiona "chusta, która była na Jego głowie".

Chusta z Manoppello

Twarz mężczyzny ze złamanym nosem, z wyrwaną brodą, poraniona lecz w przeciwieństwie do "Całunu Turyńskiego" oczy nie są tu już zamknięte.

Czy dla Piotra i Jana właśnie ta chusta z odbiciem ich zamordowanego Mistrza, ale na powrót z otwartymi oczyma nie była pierwszym "dowodem", że Jezus zmartwychwstał?

Więcej o ciekawej historii powyższego wizerunku można przeczytać tu: KLIK

Alleluja!

Ewangelijo po ślonsku #30

Podle Jona:

We niydziela, wczas rano, jak jeszcze boło ćma, Maria Magdalyna pońszła do grobu i łoboczyła berga łod grobu łodstawiono. Poleciała gipko do Szymona Pyjtra i drugego ucznia, kerymu Jezus fest pszoł, i pado: „Porwali Pona ze grobu i niy wiymy, kaj Go łostawiyli”.

No toż wyloz Pyjter i tyn drugi i ruszyli do grobu. Lecieli nojprzod łoba razym, ale tyn drugi boł gibszy i pryndzyj przileciol do grobu. Bliknoł tam ino, łoboczoł płotna, ale niy wloz rajn.

Prozny Grob w Jerozolimie

Zaroz za nim przilecioł tyż Szymon Pyjter. Wloz do pojśrodka, łoboczoł jak leżom płotna i chusta, kero mioł na gowie, a kero niy leżała razym z płotnami ino boła łosobno zawiniono na jednym placu. Łoboczoł i uwierzoł. No bo dotąd niy spokopiyli jeszcze Pisma, kaj je napisane, że Łon mo powstać s martwych.

Alleluja!

Wielkanoc 2017

Zdjęcie z San Giovanni Rotondo

Kamień namaszczenia

Wczoraj wieczorem, podczas uroczystości Wielkiego Piątku, czytania Ewangelii kończyły się poniższym tekstem:

Potem Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz krył się z tym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. A Piłat zezwolił. Poszedł więc i zabrał Jego ciało. Przybył również i Nikodem, ten, który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa nocą, i przyniósł około stu funtów mieszaniny mirry i aloesu. Zabrali więc ciało Jezusa i owinęli je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania.

Scena ta jest przedstawiona na przepięknej mozaice w Bazylice Grobu Pańskiego w Jerozolimie - w miejscu, gdzie to wszystko się działo.

Bazylika Grobu Pańskiego w Jerozolimie

Ciało Pana Jezusa spoczywało wtedy na kamieniu, który dziś jest jedną z relikwii tego miejsca.

Kamień namaszczenia

Dotknąć kamień. Dotknąć Boga ...

Potrzebujemy dotyku.

Pozdrawiam

Wielki Czwartek

Dziś w Wielki Czwartek obchodzimy pamiątkę ustanowienia przez Jezusa Sakramentu Kapłaństwa i Eucharystii. To tam w Wieczerniku jakieś 2000 lat temu miały miejsce zdarzenia, które dały początek najważniejszym rzeczywistościom sprawowanym przez Kościół do dzisiejszego dnia.

Obraz Antoniego Cygana

Dziękuję najpierw Bogu za genialny pomysł, by zostawić się nam w kawałku chleba. 

Dziękuję też wszystkim księżom, których spotkałem w życiu, przede wszystkim za odprawianie Mszy Świętych.

Eucharystia jest mi też szczególnie bliska od kilku lat, gdy jestem Nadzwyczajnym Szafarzem Komunii Św. 

W jakimś sensie dzisiejsze święto jest też moim.

Pozdrawiam

Koniec Wielkiego Postu

Kupiłem dziś piwo, czekolady, soki i inne smakołyki na Święta ... ale nie o tym chciałem.

Jeszcze chwila :)

Ten Wielki Post był u mnie jakiś inny. Sporo złych rzeczy się działo. Kilka spraw się rozsypało. Część z nich nie poskładało się do dzisiaj. Niektóre rzeczy trzeba po prostu przetrwać.

A jednak ten Wielki Post miał dla mnie duże znaczenie. 

Czy się w jakimś stopniu nawróciłem? 

W sensie, że jestem lepszy, raczej nie. W sensie, że spojrzałem na pewne sprawy w nowy sposób, chyba tak.

Po pierwsze o. Szustak uświadomił mi na samym początku Wielkiego Postu, że jedną z pokus, która mnie gnębi jest chęć panowania nad całym swoim życiem i tym, co się wokół dzieje. Staram się więc pogodzić z myślą, że nie wszystko zależy ode mnie i nie wszystkie problemy potrafię rozwiązać.

Po drugie dziękuję za rekolekcje zamknięte w których miałem okazję uczestniczyć. Są takie sytuacje, gdy świadectwo życia starszego kapłana mówi o wiele więcej niż najbardziej spektakularne konferencje.

Po trzecie poznałem w tym czasie kilku wspaniałych ludzi, których słuchałem z zapartym tchem, ale też miałem okazję się z kilkoma pogadać, w tym o sprawach wiary.

Po czwarte znów dzięki o. Szustakowi miałem okazję codziennie poznawać Apokalipsę i odkrywać w niej Dobrą Nowinę.

Po piąte tu na blogu starałem się zgodnie z postanowieniem KLIK praktykować post, jałmużnę i modlitwę. Nie jestem pewien, czy udało mi się tak na 100%, ale chyba było w miarę ok.

Choć złe rzeczy się działy i dzieją nadal, to był dobry Wielki Post. Sporo mnie nauczył.

Życzę owocnego przeżywania Triduum Paschalnego

Pozdrawiam

Odpady niebezpieczne na Halembie

Nie mogłem wczoraj uczestniczyć w spotkaniu w szkole na Kłodnicy dotyczącym planowanego przedsięwzięcia:

Budowa zakładu przetwarzania, w tym odzysku odpadów na części działki nr 63/21, obręb Stara Kuźnia gmina Ruda Śląska

Coś takiego ma powstać na terenach dawnej Elektrowni Halemba.

Elektrownia Halemba w roku 2010

Krótki opis wczorajszego spotkania można przeczytać tutaj: KLIK

Natomiast Raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko jest dostępny w następującej lokalizacji: KLIK 

Co wynika z Raportu? 

Do nowego zakładu będzie przywożonych rocznie ponad 83 tys. ton odpadów, w tym odpadów niebezpiecznych, zawierających wszelkie możliwe paskudztwa, jakie przemysł jest w stanie wyprodukować. Tam, po wymieszaniu i innej obróbce będzie z tego produkowanych ponad 100 tys. ton nowych "odpadów (produktów)". 

Czego w Raporcie nie znajdziemy?

• Opisu stanu środowiska, w tym fauny i flory na terenie przyszłej fabryki i jej okolicy oraz wpływu na to środowisko (za to można sobie poczytać o Parku Krajobrazowym w Rudach Raciborskich i nietoperzach z Tarnowskich Gór). 
• Badania obecnego ruchu samochodowego na trasach dojazdowych oraz analizy, jak będzie on wyglądał, gdy codziennie dziesiątki dodatkowych ciężarówek będzie przejeżdżało przez Halembę, Kłodnicę, Starą Kuźnię i okolicę.
• Wpływu pracy zakładu na mieszkańców naszej dzielnicy. Wielokrotne powtarzanie, że do najbliższej zabudowy jest 450 m to jednak za mało.
• Wiarygodnego przedstawienia sytuacji awaryjnych (na miejscu i podczas transportu odpadów niebezpiecznych).
• Opisu monitoringu pracy zakładu, byśmy mogli czuć się bezpiecznie 24h na dobę.

Generalnie dokument jest bardzo ogólny i bazuje na danych literaturowych. Nie zadano sobie trudu zbadania rzeczywistych warunków lokalnych. 

Pozbyliśmy się Elektrowni Halemba, która z jednej strony dawała pracę i produkowała prąd, ale też przez całe lata zatruwała powietrze, ziemię i wody. Czy my już tu na Śląsku, w Rudzie Śląskiej, na Halembie musimy na zawsze być skazani na skażone środowisko?

Mnie w każdym razie zapisy Raportu, który próbuje dowieść, że wszystko będzie elegancko, jakoś nie przekonały. W związku z tym zamierzam złożyć w Urzędzie Miasta uwagi i wnioski do Raportu, które można przesyłać np. na adres wosig@ruda-sl.pl do 19 kwietnia br., do czego i Państwa zachęcam. Czasu zostało mało.

Pozdrawiam

  

Co zrobiliśmy?

Tak pisałem 7 lat temu w niedzielę 11 kwietnia 2010 roku, dzień po tragedii:

Ciągle to co się stało jest dla mnie niewyobrażalne.

W Niedzielę Miłosierdzia Bożego mogę tylko prosić Boga, by przyjął do siebie wszystkich, którzy zginęli, by dał rodzinom i najbliższym siły i by miał w swojej opiece cały nasz naród.

Mam też nadzieję, że ta tragedia przyniesie dobre owoce. Jakie ? Jeszcze nie wiem.

Choć pierwsze właściwie cuda, znaki czasu (nie wiem jak to nazwać) już się dzieją:

• cały świat dowiedział się o Katyniu,
• przed chwilą pokazano, jak nad trumną Prezydenta Kaczyńskiego, przed wylotem ze Smoleńska, odegrano polski i rosyjski hymn, a premier Putin oddał mu hołd,
• w wielu krajach ogłoszono żałobę narodową,
• Putin podtrzymywał w nocy premiera Tuska na miejscu tragedii,
• rosyjska telewizja ma dziś w pierwszym programie pokazać „Katyń” Wajdy.

A co my w kraju zrobimy z tą tragedią ?

Warszawa 15.04.2010 - pięć dni po tragedii

Co zrobiliśmy?

Pozdrawiam

Ewangelijo po Ślonsku #29

Podle Mateusza:

Jak już byli blisko Jerozolimy i przijszli do Betfage na Gorze Łoliwnyj, toż Jezus posłoł dwóch uczniow i im godo: "Idźcie do wsi, kero je na wprost, a tam znojdziecie łoślica ze źrebokym. Łodwiążcie jom i przykludźcie do Mie. Jakby wos ftoś zaczepioł, to mu godejcie: "Pon je potrzebuje, ale potym je łoddo".

Dyć sie to dzioło, coby sie spełonioła godka Proroka: "Godejcie do Cery Syjonu: Dej pozor, bo Krol twoj przichodzi do ciebie łagodny, siedzi na łosiołku, źreboku łoślicy".

Ucznie poszli i wyłonaczyli wszysjko, jak im Jezus kozoł. Przikludziyli łoslica i źreboka, na kerego rozciongli swoje mantle, a Łon sie na nich siod. Pełno ludziow rozciongło tyż swoje mantle na drodze, a inksze łopajtali witki ze drzewow i tyż je słali na ziym. 

Palmy w Izraelu

A wszyjscy co szli przed Nim i za Nim festelnie wołali:

"Hosanna Synowi Dawida!

Błogosławiony Tyn, kery przichodzi w imie Pańskie!

Hosanna na wysokościach!"

Jak wjechoł do Jerozolimy, cołke miasto boło na nogach i porzond pytali: "Fto to je?" A wszysjcy łodpedzieli: "To je prorok, Jezus z Nazarytu w Galileji".

S Panym Bogiym

W odpowiedzi Pani Pańczyk #2

Pół roku temu po wywiadzie, który ukazał się w Dzienniku Zachodnim, pozwoliłem sobie skomentować wypowiedzi Pani Marii Pańczyk: KLIK

Z Gali "Ślązak Roku 2013"

We wczorajszym wydaniu gazety przeczytałem kolejną rozmowę z Panią Senator: KLIK

Muszę powiedzieć, że znów przekazywane treści napełniły mnie smutkiem - śląskim smutkiem.

Nie będę się już dziś odnosił, jak poprzednio, do konkretnych stwierdzeń. Mam jednak ogólne odczucie, że Pani Pańczyk oczekuje, że do końca świata wszyscy Ślązacy będą jedynie wychwalać pod niebiosa jej wielkie osiągnięcia w budzeniu śląskiej tożsamości. Żebym był dobrze zrozumiany, sam osobiście mam do Pani wielki szacunek i wdzięczność za jej różnorakie formy krzewienia śląskiej historii, kultury, mowy i związków z naszą małą ojczyzną. Tym bardziej nie potrafię zrozumieć, że człowiek tak dużego formatu z taką alergią reaguje na wszelkie nieco odmienne sposoby patrzenia na Śląsk.

Jestem przekonany, że na naszym Śląsku jest miejsce i dla Kazimierza Kutza, i dla Marka Plury, i dla Jerzego Gorzelika. Dokładnie tak samo, jak jest miejsce dla Marii Pańczyk i wielu, wielu innych.

Trzeba tylko chcieć ze sobą rozmawiać.

Niestety, kolejny wywiad nie sprzyja wymianie poglądów. Za dużo w nim oddawania ciosów, żądań, poczucia skrzywdzenia, zatrzymywania się na własnych osiągnięciach i negowania wszystkiego, co jest inne niż moje.

Stąd mój śląski smutek.

Pozdrawiam

Ekstremalna Droga Krzyżowa

Dostałem dziś rano od znajomego sms następującej treści:

Szczęść Boże z EDK. Za mną 35 000 m, a przede mną już tylko 10 km.

Odpowiedziałem:

Niech Bóg prowadzi!

* * *

Byłem wczoraj wieczorem na Drodze Krzyżowej ulicami Halemby.

Zdjęcie z roku 2013

Pogoda w tym roku była ekstremalna: deszcz, zimno i mokro.

* * *

Tydzień temu uczestniczyłem w rekolekcjach w Kokoszycach. Drogę Krzyżową odprawialiśmy w kaplicy, gdyż starszy ksiądz prowadzący rekolekcje choruje i nie był w stanie wyjść do pobliskiego parku. Dla niego nawet ta Droga Krzyżowa odprawiana na siedząco była ekstremalna.

Zdjęcie z roku 2014

* * *

Spotkałem dziś rano Jezusa, który w Najświętszym Sakramencie był przez wikarego zanoszony do chorych w naszej parafii. Ci ludzie w ogóle nie uczestniczą w nabożeństwie Drogi Krzyżowej. A jednak Droga Krzyżowa ich życia jest tą najbardziej ekstremalną, gdy zmagają się ze swoimi słabościami, cierpieniami, a czasem samotnością.

* * *

Nie ma znaczenia jaki rodzaj przeżywania Drogi Krzyżowej przypadł Tobie, Drogi Czytelniku.

Najważniejsze, by zrozumieć, że EKSTREMALNA to jest MIŁOŚĆ Jezusa Chrystusa, który ukochał Ciebie i mnie i dla nas oddał życie, by życie nam przywrócić przez Zmartwychwstanie.

Pozdrawiam

Maciej Bieniasz

Miałem okazję uczestniczyć w spotkaniu z niezwykłym człowiekiem prof. Maciejem Bieniaszem w Muzeum Archidiecezjalnym w Katowicach.

Nie ma sensu pisać. Trzeba spróbować pokazać.

Ks. Dyrektor przywitał, a wcześniej zorganizował wystawę prac Macieja Bieniasza

Pan Profesor tak opowiadał, bardziej o swoim życiu niż o obrazach, że można by go słuchać godzinami

Niesamowity

Człowiek

Najlepiej nich przemówią jego obrazy:

Venitas dla Józefa i Venitas w Efezie

Venitas

Venitas? Credo, spero, diligo

Fascynujące!



Pozdrawiam

Prezydent na Halembie

Tak, wiedziałem, że z okazji podpisywania Ustawy Metropolitalnej Pan Prezydent ma pojawić się również w naszym mieście - w Rudzie Śląskiej. 

Nawet miałem zamiar pojechać na Nowy Bytom, by w spotkaniu z Andrzejem Dudą wziąć udział. Myślałem, że uda mi się zrobić Głowie Państwa jakieś zdjęcie.

Niestety, wróciłem dziś z pracy dopiero koło 17.00, więc nie dało rady. Ktoś musi pracować i płacić podatki, by... politycy mieli za co nas odwiedzać.

W związku z tym, przeglądam teraz w internecie relacje z wizyty w naszym mieście i właśnie odkrywam, że Prezydent był nie tylko pod Urzędem Miasta, ale także w mojej dzielnicy, czyli na Halembie, gdzie między innymi złożył kwiaty na pomniku upamiętniającym górników, którzy zginęli na kopalni oraz innych bohaterów, który znajduje się na naszym cmentarzu.

Jakby tego było mało, okazuje się, że Andrzej Duda odwiedził również Muzeum Jana Karskiego, które mieści się w dawnym Dworku Donnersmarcków, gdzie ma siedzibę też nasza miejska biblioteka. Oglądam zdjęcia i znajduję fotkę z Prezydentem, na którą się załapała moja własna Szwagierka.

Z tej okazji zrobię dziś wyjątek, bo zwykle nie publikuję tutaj zdjęć, których sam nie wykonywałem. Mam nadzieję, że Autor mi wybaczy:

Żródło: Ruda Śląska

No, nieźle!

Pozdrawiam

Na polowaniu

W ostatni week-end byłem na polowaniu. Co tam udało mi się ustrzelić?

Dzięcioł duży

Sójka zwyczajna

Kos zwyczajny

Sikora bogatka

Były też łowy na większego zwierza, ale z dość daleka.

Sarna

Generalnie trzeba powiedzieć, że ten czas od czwartku do niedzieli był bardzo, bardzo owocny.

Pozdrawiam

Ewangelijo po ślonsku #28

Podle Jona:

Boł jedyn niymocny, Łazorz ze Betanie, ze wsi Miriki i jeji siostry Marty. Marika to boła ta istno, co umaścioła nogi Pona łolejkym i wytarła je swojimi wosami. Jejij brat, Łazorz, chorowoł. Skuli tego siostry posłały do Niego powiadomiynie: "Ponie, dej pozor, bo je niymocny tyn, kerymu pszajesz". Jezus jak to usłyszoł, to pedzioł: "Choroba ta niy wiedzie ku śmierci, ino je ku kwole PonBóczka, coby skuli tego Syn Boży boł załonaczony kwałom".

A dyć Jezus fest pszoł Mercie, jejij siostrze i Łazorzowi.

Mimo tego, że wiedzioł juz ło chorobie, łostoł dwa dni tam, kaj boł. Dopiyro potym pedzioł do swojich uczniow: "Trza sie zbiyrać, idymy nazod do Judeje".

Toż mu ucznie pedzieli: "Rabbi, dopiyro co Cie Żydy kcieli łobciepać kamolami, a Ty zaś tam kcesz iś?"

Jezus im łodpedzioł: "Czy dziyń niy mo dwanoście godzin? Jak ftoś łazi bez dziyń, to sie niy łobali, bo widzi pod nogi, bo je widno . A jak ftoś łazi po nocy, to sie wykopyrtnie, bo je ćma.

To pedzioł, a potym jeszcze pado: "Łazorz, nasz pszociel, usnoł, ale ida go łobudzić".

Ucznie Mu pedzieli: "Ło, to jak usnoł, to sie wyfleguje". Jezus godoł jednak, ło jego śmierci, a im sie ino zdowało, że godo ło zwykłym spaniu.

No toż Jezus pedzioł im ofyn: "Łazarz wzion i umar, ale sie raduje, że mie przi tym niy boło, skuli wos, cobyście uwierzyli. No ja, ale podźmy do niego".

A Tomasz co miol miano Didymos, pedzioł do uczniow: "Podźcie idymy tyż, coby cuzamyn s Nim umrzić".

Jak Jezus tam prziszoł, łokozało sie, że Łazorz już sztyry dni je pochowany we grobie. A do Betanie ze Jerozolimy boło cosik kole trzech kilosow. Dużo Żydow prziszło do Marty i Mariki, coby je pocieszyć po stracie brata.

Jak Marta sie dowiedziała, że idzie do nich Jezus, wyszła mu na przeciw. Marika zas siedziała w doma. No toż Marta pedziała do Jezusa: "Ponie, jak bys sam boł, to moj brat by niy umar. Ale jo wiym, że Pon Bóczek do Ci wszysjsko, ło co byś Go poprosioł".

Pedzioł ij Jezus: "Twoj brat zmartwychwstanie".

Marta Mu łodpedziała: "Ja, jo wiym, że stanie z martwych podczas zamrtwychwstanio we dniu łostatecznym".

Pedziol ij Jezus: "Jo je zmartwychwstanie i życie. Fto wy Mie wierzy, choby umar, bydzie żyć. Kożdy, fto żyje i wy Mie wierzy, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?"

Odpedziała Mu: "Ja, Ponie! Jo fest wierza, że Tyś je Mesyjosz, Syn Boży, kery mioł prziś na świat".

Jak to pedziała, odeszła i dała po cichu znać swojij siostrze: "Nauczyciel sam je i cie woło". Jak ta to usłyszała, gibko wstała i poszła do Niego. Jezus zaś niy prziszoł jeszcze do wsi, ino łostoł tak, kaj sie trefioł z Martom. Żydy, kere byłi z Mrikom w domai jom pocieszali, jak łoboczyli, że gibko ruszyła, poszli za niom, by myśleli, że poszła do grobu, coby tam ślimtać.

A jak Marika prziszła do Jezusa, padła przed Nim na klynczkii Mu pado: "Ponie, jak byś sam boł, moj brat by niy umar".

Jak Jezus jom łoboczol, jak ślimto i ślimtajoncych Żydow, kerzy s niom prziszli, wzruszoł sie we duchu, zrobioło Mu sie miynko i spytoł: "Kaj żeście go położyli?"

Łodpedzieli Mu: "Ponie, poć i zobocz!" Jezusowi tyż sie płaczki puścioły. Żydy godali: "Jak Łon mu pszajoł!" Nikerzy zaś pedzieli: "Czy Tyn, kery łotwar łoczy ślepcowi, niy mog wyłonaczyć, coby łon niy umar?"

A Jezus fest poruszony prziszoł do grobu. Boła to jama, na keryj boła srogo puta.

Jama grobowa w Jerozolimie

Jezus pedzioł: "Cofcie ta puta!'

Siostra niyboszczka, Marta pedziała do Niego: "Ponie, już bydzie smrod, bo leży już we grobie sztyry dni".

Jezus ij padoł: "Dyć żech ci godoł, że jak uwierzysz łoboczysz kwała PonBóczka".

Cofli ta puta. Jezus popatrzol do gory i pedzioł: "Łojcze, dziynkuja Ci, żeś Mie wysuchoł. Jo wiedzioł, że Ty Mie zawsze wysuchujesz. Ale skuli ludziow, co sam som, to godom, coby uwierzyli, żeś Ty Mie posłoł". Jak to pedzioł, zawołoł silnym głosym: "Łazorzu, wyłaź na plac!" I wyszoł niyboszczyk, a mioł nogi i rynce powionzane, w na gymbie mioł płachetka. Toż pedzioł im Jezus: "Weźcie go łodwionżcie i dejcie mu łazić".

Liczne Żydy, kere prziszli do Mariki, jak łoboczyli, co wyłonaczoł Jezus, uwierzyli w Niego.

S Panym Bogiym