Odkurzyłem mój stary rower i zrobiłem dziś pierwsze 14,5 km w tym roku.
 |
| Stary rower i świeży rzepak |
Rzepak już kwitnie obłędną żółcią. Nie, nie żółcią, bo to brzmi zbyt nerwowo. Rzepak błyszczy kolorem słońca.
 |
| Sunny yellow - tak brzmi najlepiej |
A zieleń jest w tej chwili tak soczysta, że nic tylko się zachwycać.
 |
| Green, green... |
No i spotkałem jeszcze takiego kolorowego jegomościa:
 |
| Bażant |
Pięknie się ta majówka w kwietniu zaczyna.
Dobrego czasu życzę!
Miałem wczoraj lekkie déjà-vu.
Podobnie, jak 5 lat temu: to samo miasto - gościnne i kulturalne Gliwice, ten sam utwór - Msza Koronacyjna C- dur Mozarta, nawet Jan Paweł II ten sam - tym razem w 10 rocznicę kanonizacji.
Pięknie zagrała Gliwicka Orkiestra Kameralna, wspaniale zaśpiewał chór Risonanza Continua oraz soliści Marta Gamrot Wrzoł, Roksana Wardenga, Rafał Bartmiński i Kamil Zdebel - wszystko pod dyrekcją Adriana Lewandowskiego.
Najpierw wsłuchaliśmy się w nastrojowe Magnificat Johanna Christiana Bacha, czyli syna największego z Bachów - Jana Sebastiana.
Potem już był Wolfgang Amadeusz Mozart: jego Ave Verum Corpus i Laudate Dominum.
By na koniec uraczyć nas Mszą Koronacyjną C-dur. Mógłbym tego słuchać i słuchać, i mieć gdzieś z tyłu głowy niezapomnianą Kathleen Battle.
Okazało się, że to jeszcze nie koniec. Po zasłużonych oklaskach, muzycy zaprezentowali na bis Alleluja Händla z jego oratorium Mesjasz. Wow!
To był fantastyczny wieczór! Dziękuję
Dzisiejsza Liturgia daje nam taki tekst z Ewangelii:
Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami.
Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity,
ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić.
Lubię wyjść do ogródka i samemu zobaczyć, o czym mówi Jezus:
 |
| Zdjęcie sprzed chwili |
Dobrze wiedzieć, dobrze doświadczyć, dobrze żyć owocując. Dobrze trwać. W Nim.
Dobrej niedzieli
Krótka anegdotka:
Będąc 2 tygodnie temu w Italii, dzwonię, jak co wieczór, do mojej Mamy (jednak już starszej osoby):
- Pozdrowiynia z Bergamo, bo tu my dziś sōm
- Bergamo? Tam sie urodziōł papiyż Jan XXIII - mówi moja Mama, a ja spadam z krzesła, ciągle podziwiając jej pamięć i skojarzenia.
I dopiero wtedy uświadamiam sobie, że faktycznie w Katedrze kilka godzin wcześniej widziałem kaplicę poświęconą Papieżowi:
 |
| Kaplica św. Jana XXIII w katedrze w Bergamo, gdzie się urodził |
Bergamo to takie włoskie Wadowice
Święci Papieże: Janie XXIII i Janie Pawle II - módlcie się za nami
Tyla czasu zetrwało, ale koniec końcōw mōmy to!
 |
| Marsz Autonomii Śląska 2022 |
Syjm wczoraj przegłosowōł zmiany do Ustawy o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym.
Ja, jeszcze trza poczkać na Synat i szkryf Prezydynta.
A tak po prowdzie, to co sie sam wyłonaczyło?
We ustawie dodali take zdanie:
...wyrazy „język regionalny” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „języki regionalne”...
I dalij:
Językami regionalnymi w rozumieniu ustawy są język kaszubski oraz język śląski.
Czyli po wielu, wielu rokach prawie nōm się udało doszlusować do tego, co majōm Kaszuby, kerym fest, a fest pszajymy.
Czamu trza było tak dugo czekać? Niy wiym. We Polskij Konstytucyji stoji:
Rzeczpospolita Polska zapewnia obywatelom polskim należącym do mniejszości narodowych i etnicznych wolność zachowania i rozwoju własnego języka, zachowania obyczajów i tradycji oraz rozwoju własnej kultury. (art. 35. ust. 1)
We teoryji - ja. A tak po prōwdzie - żodnymu sie niy uwijo do tego zapewnianio.
Dobra. Niy ma co. Tak czy inaczyj gõdejmy po ślōnsku, piszmy po ślōnsku, czytejmy po ślonsku. Bo to niy ma gańba - dyć mōmy swōj jynzyk, nasz ślōnski.
Dokładnie 2 tygodnie temu byłem pierwszy i pewnie jedyny raz w życiu na operze w słynnej mediolańskiej La Scali. Wystawiali Wilhelma Tella Gioaochimo Rossiniego.
O moich zachwytach miejscem, już pisałem.
Muzyka również była przepiękna. Orkiestra potrafiła wydobyć wspaniałe dźwięki z harfy, trąbek, trzech perkusji, każdego jednego smyczka i wszelkich innych instrumentów. Artyści śpiewali zachwycająco. Utkwiły mi w pamięci przepiękne trio oraz wspaniałe chóry.
Jednak muszę również się pożalić. Raz w życiu będąc w Mekkce światowej opery, chciałbym jeszcze widzieć olśniewające, zmieniające się scenografie oraz przepiękne kolorowe stroje w bajkowej bądź co bądź opowieści.
Niestety współczesna sztuka robi wszystko, by tego typu wrażeń widzowi oszczędzić.
Cała scenografia właściwie sprowadzała się do rusztowań budowlanych, co jakiś czas obracanych w inną stronę.
Chór, balet oraz główni bohaterowie zostali ubrani w szare, marne mundurki. Wyglądali, jak prządki w hali fabrycznej XIX-wiecznej Łodzi lub Żyrardowa.
Dobrze, że przynajmniej Wilhelm Tell strzelał z kuszy. Dobrze, bo jego towarzysze biegali z karabinami maszynowymi. To była spora nieścisłość. Uważam, że w jabłko na głowie swojego syna powinien strzelać z granatnika przeciwpancernego.
No i współczesna sztuka nie byłaby sztuką, gdy nie doszło do jakiejś profanacji. W tym przypadku austriaccy żołnierze na chwilę stali się Rzymianami, by ukrzyżować jednego z buntowników, który zresztą wyglądał, jak ruski pop. Po co?
Jasne, to wszystko nie zdołało mi odebrać zauroczenia wieczorem w La Scali. Reżyser, scenograf i producent nie jest w stanie obrzydzić mi piękna sztuki. Podobnie zresztą jak chuligani, oblewający zupą pomidorową z makaronem szybę przed arcydziełem malarstwa, nie zniechęcą mnie do odwiedzania galerii. I to niezależnie od pobudek jednych i drugich.
Pozdrawiam
W Dniu Książki chciałem się jeszcze podzielić obrazkiem, który mnie wzruszył 2 tygodnie temu w Bibliotece Ambrozjańskiej w Mediolanie.
W czasach, gdy już prawie wszystko jest zdigitalizowane, spojrzenie na Profesora przepisującego treści z oryginalnego rękopisu jest unikatowe.
Piękna rzecz
Dokładnie 6 lat temu byliśmy w Barcelonie.
Zauważyliśmy, że wszędzie było pełno książek.
 |
| Książki w Barcelonie |
Nie kupiliśmy, bo słabo czytamy po hiszpańsku, a jeszcze gorzej po katalońsku.
Okazało się, że z okazji św. Jerzego, jest tu taki zwyczaj, że Panie, tak Panie ofiarowują w tym dniu Panom czerwoną różę, a Panowie Paniom książkę.
 |
| Św. Jerzy z wirydarza barcelońskiej katedry |
Róża jest symbolem krwi, którą św. Jerzy utoczył ze smoka. Natomiast książka jest dziś wspominana z uwagi na rocznicę śmierci Cervantesa - tego od Don Kichota, co walczył z wiatrakami.
Również 23 kwietnia, ale 8 lat temu trafiłem przypadkiem do Gniezna. I okazało się, że w tym samym dniu w Polsce obchodzimy uroczystość św. Wojciecha.
 |
| Relikwiarz św. Wojciecha z katedry w Gnieźnie |
Tylko czym? Ma ktoś jakiś pomysł?
Niech nam będzie lekką...
A może świętą?
 |
| Nad Tel Awiwem - Jaffą 2015 |
Dobrego dnia
Dobrej ziemi
Wersja namalowana przez Bernandino Luiniego znaleziona w Pinacoteca Ambrosiana w Mediolanie:
 |
| Dzieciątko Jezus z owieczką |
Jedyny Pasterz, który utożsamia się z owcami, a nawet staje się Bożym Barankiem.
Dobrej niedzieli
Pierwszą z otrzymanych wczoraj książek już przeczytałem. Dobra, tę mniejszą.
 |
| Éric-Emmanuel Schmitt. Sen o Jerozolimie |
Okazuje się, że Autor był w Jerozolimie pierwszy raz dopiero teraz w roku 2022. Szczerze opisuje swoje przeżycia. Jeśli ktoś ciekawy - proszę przeczytać. Naprawdę warto.
Mnie szczególnie poruszył taki fragment:
 |
| O Eucharystii |
Nie mogę nie zachwycać się w tym kontekście własnym wspomnieniem przeżywania Eucharystii w Bożym Grobie. Zmartwychwstały żywy, obecny w grobie, gdzie pokonał śmierć.
 |
| Eucharystia w Bożym Grobie w Jerozolimie |
Życiem dzieli się z nami
Pozdrawiam
Nie można pojechać, to jakoś trzeba sobie radzić.
Dziś przyszły:
Pokoju życzę
Shalom Israel
שלום ישראל
Gdy swego czasu czytałem biografię Leonardo da Vinci, pamiętam, że autor wspominał, iż genialny Człowiek Renesansu pisał w charakterystyczny sposób.
Widzicie to?
Nie? A teraz?
Ciekawe, czy to było z premedytacją czy miał taki dziwny rodzaj dysleksji.
Świetnie było to zobaczyć.
W zeszłym roku będąc w Luwrze w Paryżu, wśród tysięcy obrazów zwróciłem uwagę na ten przedstawiający Katedrę w Mediolanie.
 |
| Hyppolyte Sebron - Katedra w Mediolanie |
Teraz zwiedzając to miejsce próbowałem znaleźć punkt, w którym wówczas siedział malarz. Najbliższe ujęcie jest chyba następujące:
 |
| Andrzej Cichoń - Katedra w Mediolanie |
A swoją drogą gdzieś wyczytałem, że właśnie dziś w 5. rocznicę tragicznego pożaru, zatknięto wiechę na remontowanej Katedrze Notre-Dame.
 |
| Odbudowa Notre-Dame - maj 2023 |
Ma być otwarta 8 grudnia. Oby!
Podróże poza przyjemnościami, bogatymi wrażeniami oraz możliwością poznawania nowych miejsc, wiążą się również z ryzykiem. Tym bardziej, gdy podróżuje się samemu bez pośrednictwa biur podróży, bez kogoś kto może pomóc, gdyby coś nie zagrało.
I to jest to, co też bardzo lubię. Ten dreszczyk emocji.
Czasem jednak może się człowiek poważnie wystraszyć.
Tym razem było tak:
Ponieważ miałem kupiony bilet do La Scali, na podróż, w tym do samolotu, ubrałem marynarkę. Nie jest to zbyt wygodne, ale co było robić.
 |
| W samolocie |
Cały portfel nie bardzo było gdzie włożyć, więc do wewnętrznej kieszeni schowałem tylko dowód potrzebny do przekraczania granicy. (Co za piękne czasy, gdy nawet paszportu nie trzeba zabierać). Do tej samej kieszeni włożyłem też komórkę. Ale siedząc przy oknie, co chwila ją wyciągałem, by zrobić kolejne zdjęcie. Po ponad godzinie lotu sięgam do kieszeni i orientuję się, że... nie mam dowodu osobistego.
Sprawdzam jeszcze raz również w innych kieszeniach marynarki i spodni - nie ma. Na pewno miałem dokument wchodząc do samolotu, bo przecież go sprawdzali.
Na karku czuję już kropelki potu. W mózgu zaczyna się gotować. Wysiądę w Mediolanie i co? Czy tam jest polski konsulat? Czy będzie trzeba pojechać do Rzymu do ambasady? Może wrócę jakoś pociągiem, czy tam sprawdzają dowody? Może ktoś z rodziny przyjedzie awaryjnie do Mediolanu i przywiezie mi paszport? Robi mi się gorąco.
Sprawdzam jeszcze na siedzeniu, bo pewnie musiał mi ten dowód wypaść przy wyciąganiu telefonu. Nie ma. Pod siedzeniem, też nie ma - przynajmniej w zasięgu wzroku i namacania butem. Więcej się nie da sprawdzić, póki obok siedzą współpasażerowie. Trzeba się uzbroić w cierpliwość.
Resztę drogi spędziłem wspominając św. Antoniego - patrona od znajdowania rzeczy zagubionych. Ale stałem się pobożny! 😉 Tego samego, gdzie w zeszłym roku modliłem się w bazylice w Lizbonie, w miejscu jego urodzenia. A i w Padwie, przed jego grobem kilka lat temu, też miałem okazję przyklęknąć.
Po wylądowaniu, gdy tylko pasażerowie obok wstali, zanurkowałem pod fotele i... JEST. Alleluja! Uff! Życie jest piękne!
Dwa dni później jadąc zobaczyć stadion San Siro, gdy przesiadałem się z tramwaju do metra, patrzę: kościół św. Antoniego. Nie mogłem nie wstąpić, by podziękować. Podziękowałem za dwie rzeczy. Po pierwsze, że się zorientowałem, że dowód się zgubił. Przecież mogłem nieświadomy wysiąść z samolotu i problem pojawiłby się dopiero przy meldowaniu się w hotelu. No i oczywiście, że się znalazł.
A i do skarbonki kilka euro wrzuciłem.
Św. Antoni - módl się za nami
Wróciłem do domu. Ostatni tydzień był niesamowity.
Mogłem w końcu zobaczyć Mediolańską Katedrę.
 |
| Katedra w Mediolanie |
Zwiedziłem Stadion San Siro, choć może nie specjalnie interesuję się piłką nożną, to obiekt warty zauważenia.
 |
| Stadon Giuseppe Meazza w San Siro - AC Milan / Real |
Mogłem zobaczyć oryginał Ostatniej Wieczerzy Leonarda da Vinci.
 |
| Ostatnia Wieczerza - fresk Leonarda da Vinci |
 |
| Bazylika św. Ambrożego - patrona Mediolanu i nie tylko |
 |
| Wilhelm Tell Rossiniego w Teatro della Scalla |
 |
| Rysunek Leonarda w 3D (bez autocada) |
 |
| Zamek Sforzów |
 |
| Galeria Vittorio Emanuele II |
 |
| Bergamo - Città Alta |
Dzieje się tak intensywnie, że trudno wybrać, co opisać.
W środę wieczorem, po Ostatniej Wieczerzy, mieliśmy zakupione bilety - a co, jak szaleć, to szaleć - do Teatro alla Scala. Pomyślałem, że będzie to jedyna okazja w życiu, by pójść na operę do słynnej La Scali. Właśnie wystawiają Wilhelma Tell'a Rossiniego.
 |
| W La Scali |
Weszliśmy do budynku i szukamy szatni. Nie ma. Kierują nas na 2 piętro, gdzie są nasze miejsca. Okazuje się, że każda loża ma tu swoją szatnię po drugiej stronie korytarzyka. Zdejmuję kurtkę i zakładam muchę, którą trzymam w kieszeni 😎
Nasza loża wygląda tak:
 |
| Nasza loża |
Z przodu siedziała Włoszka z Włochem, a my na tych zydelkach z tyłu. Całe szczęście piąte miejsce nie było wykupione. Ponad 5 godzin na zydelkach 🤣 - daliśmy radę.
No właśnie. Przedstawienie rozpoczęło się o 18.30, a skończyło 5 minut przed północą. Cztery akty i trzy antrakty. A w tych przerwach gdzie ja tam wszędzie nie wlazłem.
 |
| Tu wbiłem się do innej loży bardziej na środku |
 |
| Foyer, ale się okazało, że przekąski nie są w cenie biletu 😉 |
 |
| Na głównej widowni |
 |
| Loża królewska - tu mnie nie wpuścili |
 |
| Widok z 6 piętra |
 |
| Nad orkiestronem |
 |
| Od strony sceny |
 |
| Jakieś zakamarki |
Dobra, muszę kończyć, bo dojeżdżamy do Bergamo.
Wczorajszy dzień, bardzo intensywny od rana do późnej nocy, był w całości niesamowity, niewiarygodny i wspaniały.
Póki co wspomnę tylko o jednym i to najkrótszym, bo w sumie 15 minutowym jego fragmencie.
Od kilkunastu tygodni chciałem dostać bilet na Ostatnią Wieczerzę Leonarda da Vinci. Nie jest to takie proste. Na oficjalnej stronie https://cenacolovinciano.vivaticket.it wejściówki się pojawiają, ale trzeba pilnować. W środy o godz. 12.00 wrzucana jest partia na kolejny tydzień - to już wiedziałem. Akurat w poprzednią środę byłem na delegacji. Około 12.00 zakończyłem spotkanie, a kolejne miałem o 12.30. Niestety, coś mi tam nie zadziałało i nie zdążyłem kupić. Po sprawach zawodowych, gdy zameldowałem się w hotelu, spróbowałem jeszcze raz. Dzięki Bogu pojedyncze bilety jeszcze były. Po kolejnych drobnych problemach jakoś to opanowałem, przelew z karty poszedł i dostałem e-mail potwierdzający, ale... bez biletów w załączniku.
Z tego powodu byłem nieco nerwowy. Co prawda w e-mailu była instrukcja, że trzeba być pół godziny wcześniej i udać się do biura biletów, ale jednocześnie w tym e-mailu było mnóstwo informacji z powtarzającym się refrenem, że jak się nie spełni warunku to grozi to nie wpuszczeniem do obiektu.
Z różnych względów, bez zapasu czasowego raptem 35 min. przed 16.00 zameldowaliśmy się we wskazanym miejscu. Z duszą na ramieniu pokazuję Panu e-mail w komórce, a on na niego spojrzał i... wydrukował bilet imienny na mojego kumpla, z którym tu jesteśmy. Wykrzsztuszam więc z siebie, że zamówiłem 2 bilety, DWA! A Pan mi spokojnie mówi, że ta druga karteczka bez nazwiska to mój bilet. Uff!
 |
| Mam bilet! |
 |
| Sala z Ostatnią Wieczerzą |
 |
| Podziwiamy |
