Czytanie z Piyrszyj Ksiyngi Samuela
Ana ôstała przi nadzieji i jak prziszoł na nia dran, urodziyła synka i dała mu na miano Samuel, bo gŏdała: "Uprosiyłach go u Pōna".
Elkana poszoł z cołkōm familijōm, coby złożyć Pōnu coroczno ôfiara i wypełnić swoji przirzeczynie. Ana zaś niy poszła, ino pedziała swojimu chopowi: Jak synek bydzie już cŏfniynty ôd cycka, zakludza go, coby sie pokŏzać przed ôbliczym Pōna i tam go ôstawia już na zawdy".
Jak już go cŏfła, wziyna go ze sobōm cuzamyn ze cziletnim cielikym, jednom efom mōnki i flaszkom wina. Przikludziyła go do domu Pōna, do Szilo. Synek boł jeszcze bajtel.
Zabiyli cielika, i przikludziyli synka do Helego. Pedziała ôna wtynczŏs: "Dej sie pedzieć, pōnie mŏj! Na twoje żywobycie! To jŏ je ta baba, kero stoła sam przed tobōm i rzykała do Pōna ô tego synka. I spełniōł Pon moja prośba, kero do Niego żech zanosiyła. Toż jŏ go ôddŏwōm Pōnu. Po wszyjske dni, jak dugo bydzie żoł ôstowo ôddany Pōnu".
I ôddali tam pokłon Pōnu.
 |
| Samuel - bajtel |
Czytanie z Piyrszego Listu Świyntego Jōna Japostoła
Nojmilejsi:
Badnijcie jakim pszajaniym ôbdarzōł nos Ôjciec: wołajōm na nos dziecka Boże i po prŏwdzie nimi my sōm. Świōt zaś skuli tego sie na nos niy poznoł, bo niy poznoł Jego.
Roztomili, tera my sōm dzieckami Bożymi, ale jeszcze sie niy wyłōnaczyło, czym bydymy. Wiymy, że jak sie to wyłōnaczy, bydymy na Niego podani, bo ôboczymy Go takim, jaki je.
Roztomili, jak herce nos niy ôskarżo, to mōmy ufnoś w Bogu, a ô co bydymy prosić, dostanymy ôd Niego, bo dŏwōmy pozōr na przikŏzania i czyniymy to, co sie Mu widzi. A dyć przikŏzanie Jego je take, coby my wierzyli we miano Jego Syna, Jezusa Krystusa i pszajali sie wzajym tak, jak nom kŏzoł. Fto dŏwŏ pozōr na Jego przikŏzania, trwŏ w Bogu, a Bōg w nim. A to, że trwŏ Ôn w nos mogymy poznać po duchu, kerego nom doł.
Ôstōńcie z Bogiym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz