Nie, dzisiejszy wpis nie będzie o polityce. Polityka generalnie jest nudnawa - ciągle to samo.
Więc o czym dziś?
Zawsze byłem ten porządny i "postępowałem według prawa i sprawiedliwości". Miałem szczęście wychowywać się w dobrej rodzinie. Od dziecka byłem ministrantem, potem należałem do Ruchu Światło-Życie. Nawet na studiach nie rozrabiałem. W tym czasie ożeniłem się i do dziś jestem mojej żonie wierny. Gdy kilka lat temu zostałem Szafarzem to w ogóle moja "porządność" została postawiona na świeczniku.
Gdy więc dziś Jezus mówi do mnie:
"Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy."
Ja bez wahania odpowiadam:
"Idę, Panie."
Nigdy nie przeżyłem jakiegoś spektakularnego nawrócenia. Owszem - tak sobie tłumaczę - moje życie z Bogiem nie jest tylko kwestią tego, co wyniosłem z rodzinnego domu, w jakich środowiskach się obracałem, ale również moim świadomym wyborem, który staram się codziennie ponawiać.
Czasem może trochę zazdroszczę tym, którzy nawrócili się radykalnie. Trochę, ale ogólnie bardzo się cieszę, gdy "celnicy i nierządnice wchodzą przed [nami] do królestwa niebieskiego". Niech wchodzą!
Oby tylko Bóg w swoim miłosierdziu i mnie temu, który mówi "idę Panie", dał siły i wytrwałości, bym faktycznie szedł, a nie tylko mówił. Bym spełniał wolę Ojca. Bym, choćby na samym końcu, ale też wszedł do królestwa niebieskiego.
Pozdrawiam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz