Podug Mateusza:
Z narodzyniym Jezusa Krystusa bōło tak. Po zaślubinach Jego Matki, Maryji, ze Jōzefym, przōdzi niźli zamiyszkali razym, znŏdła sie przi nadziei skuli Ducha Świyntego. Jeji chop, Jōzef, kery boł człekym sprōwiedliwym i niy kcioł jij sprŏwić gańby, forsztelowoł sie, że Jōm po cichu kajsik pośle.
 |
| Witraż z kościoła św. Józefa w Nazarecie |
Jak sie to wyforsztelowoł, tōż Janiōł Pański pokozōł mu sie na spaniu i padoł: "Jōzef, synu Dawida, niy strachej sie wziōńć do sia Maryji, twojij Małżonki. Dyć ze Ducha Świyntego je to, co sie w Nij poczło. Urodzi Syna, kerymu dŏsz na miano Jezus, bo Ôn zbowi swōj lud ôd jejich grzychōw." A stało sie to wszyjsko, coby sie wyłōnaczyło Pońske słowo, pedziane bez Proroka: "Dyć dziewica pocznie i porodzi Syna, kerymu dadzōm na miano Emmanuel", to znaczy Bōg s nami.
Jak sie Jōzef ôbudzioł, zrobiōł tak, jak mu kŏzoł Janiōł Pōński: wziōn swoja Małżonka do sia.
Ôstōńcie z Bogiym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz