Strony

niedziela, 22 grudnia 2019

Wanielijo po ślōnsku #128

Podug Mateusza:

Z narodzyniym Jezusa Krystusa bōło tak. Po zaślubinach Jego Matki, Maryji, ze Jōzefym, przōdzi niźli zamiyszkali razym, znŏdła sie przi nadziei skuli Ducha Świyntego. Jeji chop, Jōzef, kery boł człekym sprōwiedliwym i niy kcioł jij sprŏwić gańby, forsztelowoł sie, że Jōm po cichu kajsik pośle.

Witraż z kościoła św. Józefa w Nazarecie


Jak sie to wyforsztelowoł, tōż Janiōł Pański pokozōł mu sie na spaniu i padoł: "Jōzef, synu Dawida, niy strachej sie wziōńć do sia Maryji, twojij Małżonki. Dyć ze Ducha Świyntego je to, co sie w Nij poczło. Urodzi Syna, kerymu dŏsz na miano Jezus, bo Ôn zbowi swōj lud ôd jejich grzychōw." A stało sie to wszyjsko, coby sie wyłōnaczyło Pońske słowo, pedziane bez Proroka: "Dyć dziewica pocznie i porodzi Syna, kerymu dadzōm na miano Emmanuel", to znaczy Bōg s nami.

Jak sie Jōzef ôbudzioł, zrobiōł tak, jak mu kŏzoł Janiōł Pōński: wziōn swoja Małżonka do sia.




Ôstōńcie z Bogiym






Brak komentarzy:

Prześlij komentarz