Św. Jacek

Dziś w kalendarzu mamy wspomnienie św. Jacka. 

Warto o nim napisać. 

Ten Wielki Ślązak urodził się w Kamieniu Śląskim klik w rodzinie Odrowążów w XII wieku. 

Niby strasznie dawno, ale wtedy, podobnie jak dzisiaj, wieszczono, że czasy są tak okropne, ludzie tak niedobrzy, że to już na pewno schyłek chrześcijaństwa, które nie ma prawa dłużej się ostać. 

Studiował w Pradze, Bolonii i Paryżu (tak wypadało, jeśli pochodziło się z porządnej rodziny). Gdy w Rzymie spotkał św. Dominika, jego życie odwróciło się do góry nogami. Wstąpił do właśnie zakładanego zakonu Dominikanów i prawie natychmiast wrócił do Krakowa, by założyć tu klasztor. Ponadto był inicjatorem powstania Dominikanów w Pradze, Ołomuńcu, Wrocławiu, Gdańsku oraz prowadził misje dalej na wschód do Kijowa, Rusi, Prus (niektórzy, może zbyt gorliwi, hagigrafowie podawali, że nawet do Szwecji, na Krym i do … Indii). Jak trzeba było pojechać na obrady kapituły generalnej zakonu do Paryża – to też pojechał. Jak trzeba było zająć się działalnością duszpasterską w Krakowie – to się zajął.

Jeszcze raz powtórzę – Ślązak, wykształcony w najlepszych uczelniach ówczesnego świata, prawdziwy Europejczyk, który bez kompleksów tworzył najnowocześniejsze ośrodki życia religijnego, ale też kulturalnego i gospodarczego w sobie współczesnych czasach. Nie zamykał się w sobie. Niósł swoją gorliwość dalej na wschód. 

Zmarł w 1257 roku w Krakowie, gdzie do dziś jest jego grób w kościele Dominikanów.

Grób św. Jacka w Krakowie

Pozdrawiam