Podug Mateusza
Jezus pedzieli do arcykapłanōw i ołbrōw ludu:
Posuchejcie inkszyj bojki. Boł jedyn gospodŏrz, kery kcioł wyrychtować winnica. Otoczył ja murym, narychtowoł presa, postawiōł wieża i na koniec ôddoł jōm rolnikom w najym, coby jōm ôporzondzali i wyjechoł.
 |
| Moja winnica |
Jak prziszło ku zbiorom, posłoł swoje sugi do rolnikōw, by wziōnli plon, kery sie właścicielowi przinŏleżoł. Ale dyć rolniki chycili jego sugi i jednego pocharatali, drugego zakatrupiyli, a trzeciego ôpciepali kamolami. Toż posłoł inksze sugi, wiyncyj niż przōdzi, dyć i s nimi tak samo zrobiyli. Na koniec posłoł do nich swojigo syna, bo wydeliberowoł, że bydōm przeca mieć w zŏcy mojigo syna. Dyć rolniki, jak ôboczyli syna, gŏdali do sia: To je dziedzic, poćcie go zabijymy, to my erbnymy majōntek. Chyciyli go, wyciepli z winnice i zakatrupiyli. No toż jak przijdzie właściciel winnice, co wyłōnaczy z tymi rolnikami?
Pedzieli Mu: Chachorow marnie wytraci, a winnica ôddo w nojym inkszym, kerzy bydōm ôddowali plon wtedy, kej bydzie ku tymu czas.
Jezus im pedzioł: Czy niy czytaliście nigdy we Piśmie: Tyn właśnie kamiyń, kery wyciepli baumajstry, stoł sie głowicom węgła. Pōn to sprawił, i to je richtich cud na naszych ôczach. Beztōż wōm godom: Krōlestwo Boże wōm weznōm i dadzōm narodowi, kery wydŏ jego ôwoce.
Ôstōńcie z Bogiym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz