Wanielijo po ślōnsku #122

Podug Łukasza:

Prziszło do Jezusa poru saduceuszōw, kerzy gŏdajōm, że niy ma zmartwychwstanio i padali Mu tak:

"Nauczycielu, Mojżysz tak nom przikŏzoł: Jak zemrze czyjś brat, kery mioł żona, a niy mioł dziecek, niych sie jōm weźnie jego brat i niych mŏ s niōm dziecka dlŏ swojigo brata. Toż bōło siedym bratōw. Piyrszy sie ôżyniōł, wziōn i umar bez dzieckōw. Ôżynioł sie drugi, potym trzeci, i tak wszyjske pomarli bez dzieckōw. Na koniec wziyna i umarła tyż ta baba. Dyć przi zmartwychwstoniu kerego s niych bydzie babom? Wyszyjske siedym sie s niōm ôżyniyli".

Jezus im ôdpedzioł: "Dziecka tego świata żyniōm sie i wychodzōm za mąż. A dyć te, kery zostanōm uznane za godnych udziału we prziszłym świecie i we powstaniu s martwych, ani sie żynić niy bydōm, ani za mąż wychodzić. Już niy bydōm umiyrać, bo sōm równe janiołōm i sōm dzieckami Bożymi, bo sōm ferajnom zmartwychstanio. A że umarlŏki zmartwychwstajōm, to już wōm doł znać Mojżysz tam, kaj stoji ô krzŏku, jak Pōna mianuje Bogym Abrahama, Bogym Izaaka i Bogym Jakuba. Bōg niy ma Bogym umarlŏkōw ino żywych; dyć wszyjscy żyjōm dlŏ Niego".

Bōg niy ma Bogym umarlŏkōw ino żywych

Ôstōńcie z Bogiym