Po naszymu

Wczoraj żech yno spomnioł, ale richtich byli my w Hindenburgu (downo żech tego miana niy słyszoł, ale tak my za bajtla godali na Zobrze) na wielkij gali "Po naszymu, czyli po śląsku".

Ludziskow sie zjechało cołko ferajna i juzaś niy było kaj stanońć naszym autym. Trocha my nawyrobiali na drodze, coby sie zawrocić, ale w końcu konsek placa my znodli.

Już we szatnie boło widać, że je wielge świynto, bo chopy we ancugach i pod bindrami, a baby wszystke wyfrizerowane i w nojlepszym glajcie, jakby dopiyro co łod szwoczki wyszły.

Siedli my sie s mojom na balkonie i łokozało sie, że zdecydowanie zaniżomy średnio lot łod widzow. Ale to nic niy szkodzi. 

To ci szpas: nojsompiyrw zaczoł śpiywać chór, kery mioł na miano ... "Gorol".

Gorole z Jablonkowa na Zaolziu (Śląsk Cieszyński) piyknie zaczli evergreenym "Pogodomy po naszymu", kery je hymnym konkursu.

Latoś boł tyn tref już dwodziesty czeci roz. A łod samego poczontku zawiaduje całościom, pomysłodawczyni Pani Marszałek (Senatu) Maria Pańczyk-Pozdziej.

Łod zawsze tyż w Jury je nojszykownij godajoncy po polsku Ślonzok Prof. Jan Miodek ze Tarnowskich Gorow.

Cało Szanowno Komisyjo tworzyli jeszcze Pani Prof. Symonides i Ks. Prof. Szymik.

Myślicie, że skuli tego, że same poważne figury boły zaangażowane, to boło nom ino smutno? Toście sie szajsli. Mieli my tam kupa śmiychu i to takego serdecznego łod serca. A jak już chciały nom wyskakiwać płaczki, to ino ze wzruszynio, kiej na tyn przykłod rozbeczała sie na scynie frelka, kero wygrała w kategorii modzieżowyj - Ola Swoboda.

Trójka finalistow piyknie łopowiadała: Pani Agnieszka Drobna ło roztomaitych chustkach, kere znodła w szranku. Robert Garcarzyk przedstawioł sławno historia ło Wojtku - niydziwydziu, kery szoł szlakym bojowym z wojokami Gynerała Andersa. Wszyskim zaś nojbardzij spodobała sie Pani Ewelina Sokół-Galwas, kero prawiyła ło ślonskich kozach. Dziś sama mo ze swojom familijom cało kozio cielotka.

Dobrze, że dożyli my czasow, w kerych godać po ślonsku niy ma już żodnego gańba. Pamiyntom - my już łoziymnoście lot tymu byli na tym samym trefie. Wtedy, w poczontkach, to boł festelny szpas, że ktoś mog wylyź na scyna i godać po naszymu. To boło onmyjgliś. Dzisioj nasza godka już niy razi i nawet wielke polityki, naukowce i inksze persony szcycom sie tym, że poradzom godać.

Jo musza Wom pedzieć, że nojbardzij sie wzruszom, jak usłysza take słowo, kerego już niy słyszoł żech fest dugo, a godali tak moj dziadek, abo babunia (tak my godali za bajtla na prababcia).

Dobrze boło tam wczoraj być.

Łostońcie z Bogiym