Podug Jōna:
We wieczōr w dziyń zmartwychstōniŏ, tam kaj siedzieli ucznie mimo, że dźwiyrza boły zamknione, bo sie strachali Żydōw, prziszoł Jezus, stanōł postrzodku i padŏ: "Pokōj wōm!" A, jak to pedzioł, pokŏzoł im rynce i bok. Uradowali sie ucznie, jak ôbejrzeli, że to Pon.
A Jezus juzaś im pedzioł: "Pokōj wōm! Jak Mie posłoł Ôjciec, tak i Jŏ wos posyłōm". Po tych słowach tchnoł na nich i pedzioł im: "Weźcie Ducha Świyntego! Kerym ôdpuścicie grzychy, sōm im ôdpuszczōne, a kerym zatrzimocie, sōm im zatrzimane".
Ale Tomasz, jedyn z Dwunostu, ze mianym Didymos, niy boł cuzamyn s nimi, jak prziszoł Jezus. Toż inksze mu gŏdali: "Widzieli my Pōna".
Ale ôn im padoł: "Jak na Jego rynkach niy zobocza śladu gwoździ i niy wsadza mojigo palca w miejsce gwoździ, i niy wsadza mojij rynki w jego bok, niy uwierza".
Ôziym dni niyskorzij, kiej ucznie Jego byli zaś w dōma i Tomasz s nimi, prziszoł Jezus mimo, że dźwiyrza boły zawarte, stanōł postrzodku i padŏ: "Pokōj wōm!" Zarŏz tyż padŏ do Tomasza: "Weź swōj palec i pomacej moje rynce. Dźwignij rynka i wsadź do mojigo boku i niy być niedowiarek, ale wierz".
 |
| Z Muzeum w Rabacie na Malcie |
Tomasz ôdpedzioł: "Pōn mōj i Bōg mōj!"
Pedzioł mu Jezus: "Uwierzoł żeś, boś mie ôbŏczoł? Bogosławiyni, kerzy niy widzieli, a uwierzyli".
I mocka inakszych znakōw, kerych niy spisano we tyj ksiyndze, uczyniōł Jezus przi uczniach. Te zaś spisano, cobyście uwierzyli, że Jezus je Mesyjoszym, Synym Bożym, i jak wierzycie, cobyście mieli żywot w Jego miano.
Alleluja!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz