Podug Łukasza:
Wtynczŏs prziszli jakeś ludzie i pedzieli Jezusowi ô Galilejczykach, kerych krew Piłat smiyszoł ze krwiom jejich ôfiar.
Jezus im ôdpedzioł: "Dyć wōm sie zdŏ, że te Galilejczyki byli wiynkszymi grzysznikami niźli inksze miyszkańce Galileji, że im sie to przitrefioło? Kataćtam. Ale dejcie pozōr, bo jak sie niy nawrōcicie, wszyjske podobnie zginiecie. Abo jak wōm sie zdŏ, że tych ôziymnŏstu, na kerych zwaloła sie wieża w Siloam i ich zabiyła, byli wiynkszymi winowajcami niźli inksze miyszkańce Jerozolimy? Kataćtam. Ale dejcie pozōr: jak sie niy nawrōcicie, wszyjske tak samo zgniecie".
I ôpedzioł im nastympujōnco bojka: "Jedyn chop mioł posadzone we swojij winnicy drzewo figowe. Prziszoł i szukoł na nim ôwocōw, ale nic niy znŏd. Toż padoł do ôgrodnika: Dyć już ze trzi lata, jak sam prziłaża i szukōm ôwocu na tym figowcu, a nic niy poradza znojś. Wytnij go, po co to mŏ jeszcze ziymia wyjaławiać? Aże tyn mu ôdpedzioł: Pōnie, jeszcze na bezrok go ôstŏw. Jŏ go ôkopia i naciepia mu nawozu. Toż możno wydŏ ôwoc. A jak niy, we prziszłości mogesz go weciōńć."
 |
| Drzewo figowe |
Ôstōńcie z Bogiym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz