Podug Łukasza:
Jezus pedzieli do faryzeuszōw:
Boł jedyn bogocz, kery fest sie strojōł we purpura i bisior i dziyń w dziyń bawiōł sie na wielgim fajerze. Przi bramie jego pałacu leżoł żebrok, cołki we bolokach, kerymu było na miano Łazorz. Kcioł łon sie najeś abfalami ze stołu bogocza. A ino psy prziłaziyły i lizały jego boloki.
 |
| Pałac Biskupów Krakowskich w Kielcach |
Żebrok wziōn i umar, a anioły zaniyśli go na łono Abrahama. Zmarło sie tyż bogoczowi i go pochowali. Jak ciyrpioł mynki we Ôtchłani, dźwignōł ôczy i prziuważōł z daleka Abrahama i Łazorza na jego łonie. I zawołoł: "Ôjcze Abrahamie, zlituj sie nady mnōm i poślij Łazorza, coby choby koniec swojigo palca zamoczōł we wodzie i ôchłodziōł mōj jynzyk, bo festelnie ciyrpia we tyj fojerze". A dyć Abraham ôdpedzioł: "Spomnij sie synek, że jakeś żoł dostołś swoje dobra, a Łazorz wtynczŏs - niydola; terŏzki ôn sam dostŏwŏ pociecha, a ty ciyrpisz mynki. Krom tego pōmiyndzy nami a wami je festelno przepaś tak, że żŏdyn, choby kcioł, niy poradzi przyńś ani tam, ani curik".
Tamtyn padoł: "Toż prosza cie, ôjcze, poślij go do chałpy mojigo ôjca. Mōm jeszcze piyńciu bratōw: niych ich napomni, coby i ôni niy przijszli na tyn plac mynki".
Dyć Abraham ôdpedzioł: "Majōm Mojżysza i Prorokōw, niych ich suchajōm!" "Niy, ôjcze Abrahamie - padoł tamtyn - jakby ftoś ze umarlŏkōw poszoł do nich, to sie nawrócōm". Ôdpedzioł mu: "Jak Mojżysza i Prorokōw niy poradzōm usuchać, to choby im sie jakiś niyboszczyk zjawioł, niy uwierzōm".
Ôstōńcie z Bogiym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz