Wanielijo po ślōnsku #105

Podug Łukasza:

Jezus wyrychtowoł jeszcze inkszych siedymdziesiyńciu dwóch uczniow i posłoł ich po dwóch przed sobōm do kożdego miasta i mieściny, kaj sōm kciōł iś.

Pedzioł tyż do nich: "Żniyńcie mōmy wielge, ino mało chopōw do roboty; dyć proście Pōna żniyńcia, coby wyprawioł robotnikōw na swoje żniyńcie. Idźcie! Dyć wos posyłōm jak ôwce miyndzy wilki.

Jak ôwce miyndzy wilki

Niy biercie ze sobōm portmanyja ani taszy, ani zandalōw; i nikomu po drodze sie niy kłaniejcie. Jak wleziecie do jakijś chałpy, nojprzōd powiydzcie: Pokōj tymu domowi. Jak tam miyszkŏ człek, co mŏ pokōj w zŏcy, wasz pokōj spocznie na nim; jak niy, przijdzie curik ku wōm. W tyj chałpie ôstońcie, jydzcie i pijcie, co wōm dajōm; dyć robotnik je we wrecie swojigo geltaku. Niy kludźcie sie z chałpy do chałpy. Jak wleziecie do jakigoś miasta i przijmom wos, jydzcie, co wōm dadzōm; uzdrowiejcie niymocnych, kerzy tam sōm i gŏdejcie im: Przibliżyło sie do wos krōlestwo Boże.  

Ino jak do jakigoś miasta wleziecie, a wos niy przijmom, wyńdźcie na jego ulice i powiydzcie: Nawet maras, kery ze waszego miasta sie przykleił do naszych szłapōw, wōm ôstawiomy. Ale wiydzcie, że bliske je krōlestwo Boże. Dyć wōm godom: Sodoma bydzie mieć wtynczŏs lżyj niźli te miasto".

Siedymdziesiyńciu dwóch prziszło nazŏd, radowali sie i gŏdali: "Pōnie, skuli Twojigo miana nawet złe duchy były nom usuchliwe".

Toż do nich pedzioł: "Widzioł żech Szatana, kery ślecioł s nieba, jak jasny pieron. Dyć doł żech wōm władza nadepowania na wynże i skorpiony i na cołko potynga przeciwnika, a nic wōm niy zaszkodzi. Dyć niy s tego sie radujcie, że duchy sōm wōm usuchliwe, ino s tego, że wasze miana sōm zapisane w niebie".

Ôstōńcie z Bogym