Wanielijo po ślōnsku #99

Podug Łukasza:

Jezus szoł przodkym do Jerozolimy.

Jak już boł blisko Betfage i Betani, kole gōry, na kero wołali Ôliwno, posłoł dwōch ze swojich uczniōw i padoł: "Lećcie ino do tyj sam wsi, a znojdziecie na samym jij przodku prziwionzanego ôsła, na kerym jeszcze żŏdyn niy jechoł. Weźcie go ôdwionżcie i przikludźcie do Mie. A jakby sie ftoś wos pytoł: "Kaj go bierecie?", to mu rzeknijcie: "Pōn go potrzebujōm".

Toż poszli i znŏdli wszyjsko tak, jak im pedzioł.

I jak ôdwionzywali ôsła, spytali się ich jego właściciele: "Czamu ôdwionzujecie ôsła?" Ôdpedzieli: "Pōn go potrzebujōm".

I przikludziyli ôsła do Jezusa, wciepli na niego swoje mantle i wsadziyli na niego Jezusa. Jak jechoł, rozkłodali swoje mantle na drodze.

Betfage

Jak sie zbliżoł do zbocza Gōry Ôliwnyj, mocka jego uczniōw zaczło radośnie wielbić Boga za wszyjske cuda, kere widzieli. I festelnie wołali:

"Bogosławiōny Krōl,

kery przichodzi we Pańske miano.

Pokōj we niebie

i kwała na wysokościach".

A dyć nikerzy faryzeusze ze ciźby do Niego wołali: "Nauczycielu, zakozej tego Twojim uczniom!"

Ôdpedzioł: "Godom wom: Jak ci zamilknom, bydom wołać kamole".

Ôstōńcie z Bogiym