Już żech sie sam kiejs żaloł, że moj piyrworodny latoś mie przeros. Kawoł chopa sie z niego zrobioło i nic na to niy poradza. Co nojwyzyj idzie sie ino pospominac, jak, przeca jeszcze niy tak downo, w beciku niyśli my go do krztu.
Trza jednak pedzieć, że to, że mom prawie żdrzałego syna, mo tyż swoje dobre strony.
Łopsztalowoł żech sie na dzisioj drzewo do kominka. Jak żech dojyżdżoł do chałpy, już żech filowoł, czy przywiyźli, czy niy przywiyźli. Tera tak je, że zanim człowiek z roboty wroci, zdąży sie zećmić. Wjyżdżom do mie na plac i widza: hołda pociyntch kulokow i innych fajnych konskow brzozki już kole garażu leży. Mimo, że ćmok, patrza, a tam już moj synek sie przy tym uwijo, coby to wszysko na zoli niy leżało i ukłodo drewno w drewutni. Wloz żech ino do dom, coby sie przebrać w robocze łachy. Ani żech niy jod łobiadu, bo sie godom, że trza synkowi pomoc.
Jak my sie łoba do tego dali, to szpryngli my całość w godzina.
Samymu robota sie jednak mierzi, ale jak dwa facety sie do czegoś wroz dajom, to aż furczy.
Myśla, że teroz to momy już tyla drzewa, że na cołko zima powinno nom styknąć. Jak sie nahajcuje, to bydzie nom ciepło, a ciepło.
Ciepło mi tyż na duszy, jak z synkym coś cuzamyn mogymy podziałać.
Łostońcie z Bogiem!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz