Wanielijo po ślōnsku #139

Podug Jona:

Jezus szoł i zoboczoł chopa ślepego ôd urodzyniŏ.

Ucznie Go spytali: "Fto nagrzyszoł, że sie urodziōł ślepy - ôn czy jego ôjce?" Jezus ôdpedzioł: "Ani ôn niy nagrzyszoł, ani jego ôjce, ale sie tak porobiyło, coby sie ôbjawiyły sprawy Boże". Trza nom ônaczyć dzieła tego, kery Mie posłoł, póki je dziyń. Jak sie zećmi, żŏdyn niy bydzie mōg ônaczyć. Jak dugo Jŏ je na świecie, Jŏ je światłościom świata."

Jak to rzeknōł, splunōł na ziym, zrobił maras ze śliny i naszmarowoł ôczy ślepca i mu pedzioł: "Idź sie umyj we żabioku Siloam" - co ôznaczo: Posłany. No toż ôn poszoł, umōł ôczy i prziszoł curik, ale już wszyjsko widzioł.

A sonsiady i ci co go przōdzi widzieli jak fechtowoł jako żebrok, gŏdali: "Czy to niy ma tyn, co sam siedzioł i fechtowoł?" Jedni gŏdali: "Ja, to je tyn istny", a inksze: "Niy, ôn je ino na tamtego podany". Ôn zaś gŏdoł: "Ludzie, to je jŏ". 

Godali zaro do niego: "Jak ci sie ôczy ôtwarły?"

Ôn ôdpedzioł: "Chop, co Go mianujōm Jezus, zrobiōł maras, pomazōł moje ôczy i mi pedzioł: "Idź sie umyj we żabioku Siloam." No to jŏ poszoł, umyłech sie i widza. Spytali: "Kaj Ôn je?" "Niy wiym" ôdpedzioł.

Zakludziyli tego chopa, co kwila tymu boł ślepy, do faryzeuszow. A trza wiedzieć, że we tyn dziyń, jak Jezus zrobiōł maras i mu ôtwar ôczy, boł szabat. I zaś faryzeusze zaczli go pytać, jak sie to wszyjsko wyłōnaczyło. Pedzioł im: "Pomazoł mi ôczy marasym, a jak żech sie umōł, toch już widzioł".

Nikerzy ze faryzeuszow pedzieli: "Tyn chop niy ma ôd Boga, bo niy świynci szabatu". Inaksze pedzieli: "Ale jak grzysznik może ônaczyć take cuda?" No i sie powadziyli. Toż jeszcze rŏz spytali ślepca: "A co ty ô Nim rzekniesz, dyć ci ôtwar ôczy?" "To je prorok" ôdpedzioł.

Żydy jednak niy wierzyli, że boł ślepy i tera widzi, aż posłali po jego ôjców i ich pytali: "To je wasz syn i gŏdŏcie, że ôn boł ślepy ôd urodzyniŏ? No to jak to je możliwe, że tera widzi?" Jego ôjce tak ôdpedzieli: "Ja, to je nasz syn i ôn boł ślepy ôd urodzyniŏ. Ino niy wiymy jak sie to wyłōnaczyło, że tera widzi i fto mu ôczy ôtwar. Ale spytejcie sie jego samego. Mo już swoje roki, to niych gŏdŏ za sia". Tak pedzieli jego ôjce, bo sami sie strachali Żydōw. No bo Żydy już uznali, że jak ftoś uznŏ Jezusa za Mesyjosza, to go wyciepnōm ze synagogi. Beztōż pedzieli, że mŏ swoje roki i majom go samego spytać.

Synagoga we współczesnej Jerozolimie 

No to zaś zawołali tego, co boł ślepcym i mu pedzieli: "Ôddej kwała Bogu. Bo my wiymy lepij, że Ôn je grzysznik". Ôn ôdpedzioł: "To czy ôn je grzysznik, to jŏ tego niy wiym. To co wiym, to boł żech ślepy, a terŏzki widza". No to mu rzekli: "Co Ôn ci wyłōnaczoł, że terŏzki widzisz?" Ôdpedzioł im: "Dyć już żech wōm tyla razy gŏdoł, ale wy mie niy suchocie. Niy rōbcie mie za błozna. No chyba, że kcecie tyż ôstać Jego uczniami?"

No, toż go spieroniyli i pedzieli: "To tyś je Jego uczyń, bo my sōm uczniami Mojżysza. My wiymy, że do Mojżysza gŏdoł Bōg. A skōnd Tyn istny sie wziōn, to my niy wiymy".

Na to im ôdpedzioł: "A niy ma to dziwne, że wy niy wiycie skōnd Ôn je, a mie ôtwar ôczy. Dyć wiymy, że Bōg niy wysuchuje grzysznikōw, ale za to wysuchuje kożdego, co Go kwoli i dŏwŏ pozōr na Jego wola. Ôd setek rokōw żŏdyn niy słyszoł, coby ftoś ôtwar ôczy ślepymu ôd urodzyniŏ. Jakby tyn chop niy boł ôd Boga, niy doł by rada tego uczynić".

Toż mu rzekli: "S ciebie tyż je pieroński grzysznik, toż sie niy mondrzyj". I wyciepli go raus.

Jezus usłyszoł, że go wyciepli i jak go trefioł, to sie go spytoł: "Czy ty wierzysz we Syna Człowieczego?" Ôn ôdpedzioł: "A fto to je Pōnie, cobych mioł w Niego uwierzyć?" Pedzioł mu Jezus: "To je Jŏ, Tyn kerego widzisz, kery s tobōm gŏdŏ". Ôn zarŏzki ôdpedzioł: "Ja, wierza, Pōnie!" i pod na klynczki.

A Jezus rzek: "Jŏ prziszoł na tyn świat, coby sam zrobić sond, coby ci, kerzy sōm ślepi, ôboczyli na ôczy, a ci kerzy widzom, ôstali ślepcami. Podsuchali to niykere z faryzeuszow, kere z Nim byli i padajōm do Niego: "Możno i my sōm ślepe?" Jezus im pedzioł: "Jakbyście byli ślepe, to niy mielibyście ôd tego grzychu, ale skuli tego, że gŏdŏcie: "Widzymy", wosz grzych porzōnd trwŏ.

Ôstōńcie z Bogiym