Podug Łukasza:
Mocka ludziōw już prōbowało poskłŏdać do kupy historyjo ô tym co sie sam miyndzy nami wyłōnaczyło, tak jak nom to ôsprawiali te, co byli ôd poczōntku richtich świŏdkami i sugami słowa. Toż żech sie wziōn i jŏ coby przesztudyrować wszyjsko ôd piyrszych kwil i ôpisać ci po koleji, zŏcny Teofilu, cobyś mōg być na zicher pewiyn wyuczyń, kere ci przōdzi dali.
Wtynczŏs:
Jezus prziszoł mocom Ducha curik do Galileji, a klachy ô Nim rozloły sie po cołkij krainie. Ôn zaś prawiōł w jejich synagogach, kwolony bez wszyjskich. Prziszoł tyż do Nazarytu, kaj sie chowoł. We szabat, jak zawżdy poszoł do synagogi i stanōł, coby czytać.
Dali Mu ksiynga proroka Izajosza. Jak rozwinōł ksiynga, trefiło mu sie miejsce, kaj stoło napisane: "Duch Pōński spoczywŏ na Mie, bo Mie namaściōł i posłoł Mie, cobych biydnym niōs dobro nowina, harysztantōm głosiōł fraj, a ślepym, że bydōm widzieć; cobych mynczōnych borŏkōw posyłoł wolnymi, cobych głosiōł rok łaski ôd Pōna".
Swinōł ksiynga, ôddoł jōm sudze i sie zicnōł. A wszyjscy we synagodze na niego spoziyrali. Tōż zaczōn do nich gŏdać: "Dzisiej wyłōnaczyły sie te słowa Pisma, kere żeście słyszeli".
Ôstōńcie z Bogiym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz