Za bajtla to boło życie.
Łaziyli my na plac, kaj grali my fusbal pomiyndzy hasiokym a piaskownicom. Zowżdy trza boło dować pozor, coby nom bal niy wlecioł do Kłodnicy. Rzeka boła wtedy smołowato i śmierdziała, jak pieron. Jak bal udało sie chycić, żodyn niy chcioł po tym kepkować.
Hasiok i piaskownica miały tyż inaksze funkcje. W hasioku boła klopsztanga, kaj szło robic kobelitki i sie sztrekować, abo w całym hasioku grać w szukanie. W piaskownicy abo kole nij szpilowali my w kapsle. Nojprzod trza boło nogom zrobić trasa z porzondnymi bandami, szczególnie na winklach. Kapsle my mieli pomalowane we fany roztomaitych państw, abo my je nazywali, jak kolarze z Wyścigu Pokoju: Szurkowski, Szozda i fto tam jeszcze.
Jak nom sie zmierzło na naszym placu, to zawsze szło jeszcze iś do lasu abo na plac zabaw. Mieli my tam zjyżdżalnie, huśtofki i karasole. Karasol trza boło rozkryncic, a potym na niego wskoczyć.
 |
| Na karasolu z bracikym na Miyndzyblokowyj |
Cosik mi sie zdo, że dzisioj tyn sprzynt by niy dostoł papiorow. A naszym rodzicom, kerzy wyprowadziyli nos przeca na ludzi, dzisioj pewnie by łodebrali prawa rodzicielskie za brak dobrego wachowanio, bo na nos żodyn niy gaftoł. Do dom my przylatywali, jak człek mioł głod, abo sie zećmiło.
Jak my te nasze bycie bajtlym przeżyli, to je normalnie cud.
Łostońcie z Bogiym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz