Podug Łukasza:
Wtynczŏs Maryja zebrała sie i poszła do jednego miasta z familije Judy, a fest sie uwijała. Wlazła do chałpy Zachariasza i prziwitała sie z Haźbiytōm.
Jak Haźbiyta usłyszała Maryjcine "Szczyńś Boże", poruszoł sie bajtel pod jejij hercym, a Duch Świynty napełniōł Haźbiyta. Aże wrzeskła ze radości i pedziała:
"Błogosławiono żeś jes ze wszyjskich niywiastōw na świecie i błogosławiony ôwoc, kery nosisz pod hercym. Skądś sie sam wziyna? Dyć to Matka mojigo Pōna przijszła do mie. Jak żech ino usłyszała twoje "Szczyńś Boże", mōj bajtel z radości aże wy mie podskoczōł. Błogosławiono żeś jes, keroś uwierzyła, że wyłōnaczōm sie słowa pedziane Ci ôd Pōna".
 |
| We Chanii na Krecie tyż majom dziś łodpust |
Na to Maryjka rzekła:
Wielbi dusza moja Pona
i raduje sie duch moj w PonBóczku, mojim Zbawcy.
Bo wejrzoł na uniżynie swojij Służebnicy.
Dyć łod terozki błogosławić mie bydom
wszyjske pokolynia.
Toć wielge sprawy wyrychtowoł mi Wszechmocny.
Świynte je Jego miano.
A Jego miłosierdzie z łojcow na synow
Nad tymi, kerzy majom Go w zocy.
Pokozoł moc swojigo ramiynia,
piznoł tych, co sie za dużo myślom.
Wyciep władcow ze tronow, a wywyższył maluczkich.
Głodnym doł sie najeś, a bogoczow łostawioł łobrusku.
Upomnioł sie ło swojego sługi, Izraela,
skuli swojigo miłosierdzia.
Jak łobiecoł naszym łojcom
Abrahamowi i jego potomkom na wieki.
S Panym Bogiym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz