Bez przykazań łatwiej

Słyszałem kiedyś taki dowcip:

W zamierzchłych czasach Pan Bóg szukał jakiegoś narodu, chcąc mu wręczyć przykazania. Najpierw trafił do Persów:

- Słuchajcie mam dla Was przykazania.

- Jesteśmy teraz zajęci wielką wojną, nie mamy czasu.

Skierował się więc do Egipcjan, ale ci odpowiedzieli:

- Budujemy piramidy, przyjdź kiedy indziej.

W końcu Bóg zwrócił się do Żydów:

- Może wy zechcecie przyjąć moje przykazania?

- A ile ich jest? - zapytali Żydzi.

- Pięć - odpowiedział Pan Bóg.

- A za ile? - dociekali.

- Za darmo!

- To daj dziesięć.

Czy czasem nie myślimy, że życie byłoby łatwiejsze, gdyby tych przykazań było mniej? Jakby tak skreślić np. V i dopuścić aborcję, eutanazję, życie z pewnością byłoby łatwiejsze. Nie wiem, czy bez VI byłoby łatwiej, ale na pewno przyjemniej. Bez VII pewnie byłbym bogatszy, a bez VIII stałbym się o wiele "lepszym" w porównaniu z innymi.

Gdyby tak Bóg nie obciążył nas sumieniem, gdyby nie wszczepił w nas swojego prawa (Bożego - naturalnego), czy wtedy nie żyłoby się łatwiej? - takie myśli mogą przyjść do głowy.

A Bóg staje po stronie słabego:

- przez V chce ochronić życie, szczególnie najmniejszych, nienarodzonych, najstarszych

- przez VI wzmacnia wartość człowieka, który nigdy nie powinien być rzeczą w ręku drugiego

- przez VII broni okradanych

- przez VIII nie pozwala, by o nas kłamano.

Każdy z nas chce kochać. Jak to zrobić, by nie pozostać na poziomie abstrakcji?

Taką radę daje w dzisiejszym czytaniu św. Paweł:

Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością.

Kto bowiem miłuje bliźniego, wypełnił Prawo. 

Albowiem przykazania: „Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj” 

i wszystkie inne, streszczają się w tym nakazie: 

„Miłuj bliźniego swego jak siebie samego”. 

Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. 

Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa.

Bóg dał nam (nie tylko Żydom) przykazania, po prostu po to, by kochać - i to tak naprawdę.

Mam wrażenie, że przy takim podejściu przykazania przestają być obciążeniem, a ich wypełnianie staje się codziennością kochania innych (mimo grzechów i upadków).

Pozdrawiam