W naszych familijach trza by nom gŏdać po ślōnsku. No bo kaj, jak niy u sia w dōma?
U mie za bajtla tyż roztōmajcie bywało. W 70 rokach miyszkali my we blokach na Halymbie i moja mama, choć Ślōnzŏczka, mie napominała:
- Ładnie mów: mam dziurkę w skarpetce. Mogłabyś mi ją proszę zacerować?
Tak, choby nasze ślonske, boło niy piykne:
- Zaś mom dziurawe zoki. Moglibyście mi je prosza posztopować?
Ja, tak jak niy doł rady nos zgermanizować Bismarck, Poloki nos spolonizowali roz dwa, jak pieron.
Trza sie jednak niy dać. Jak ftoś jeszcze poradzi, niych gŏdŏ ze swojimi dzieckami po ślōnsku. A dejcie pozōr, bo nawet Ôjciec Świynty do tego zachyncŏ:
Toż, Szczyńść Wōm Boże
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz