Sanktuarium JP2

Korzystając z okazji, wracając z konferencji, podjechałem wczoraj do krakowskiego Sanktuarium św. Jana Pawła II

Sanktuarium św. Jana Pawła II 

Byłem tam 11 lat temu, gdy część budynków jeszcze się budowała. Pamiętam, że miejsce mnie wtedy zachwyciło.

Wczoraj miałem mieszane uczucia.

Generalnie wiało pustką. Wiem, piątek, poza sezonem, ale tam w ogóle nie było ludzi: pojedyncze osoby i jedna hiszpańskojęzyczna wycieczka. W sumie dobrze, bo nie lubię tłumów. Ogromne kubatury, dziesiątki kaplic w kościele górnym i dolnym, wszystko mogłem podziwiać właściwie samotnie.

Po wejściu do Sanktuarium od razu oczy przykuwają ogromne mozaiki Rupnika.

Nawa główna 

Przyznaję, kiedyś się nimi i tu, i w innych krajach Europy zachwycałem. Dziś żaden ich kamyczek się nie zmienił, jednak świadomość tego, co dziś wiem o ich autorze, niestety uwiera, jak kamyk w bucie.

W tym miejscu nie da się ich usunąć, bo są ich całe hektary. W każdym zaułku.

Nawet gdzieś z tyłu w bocznej kaplicy

Za głównym ołtarzem znalazłem miejsca nawiązujące do Ziemi Świętej, do której ciągle tęsknię.

Grota Narodzenia - prawie, jak w Betlejem 

Zupełnie inny charakter ma kościół dolny. Lubię te intymne kaplice po obwodzie obiektu.

Nasza piekarska zawsze bliska sercu

11 lat temu nie było tu jeszcze (tak mi się przynajmniej wydaje) grobowców sławnych kardynałów: Deskura i Nagy

Grobowce kardynałów

Centralna kaplica św. Jana Pawła II ma swój urok.

Św. Janie Pawle - módl się za nami 

Polscy Święci kanonizowany przez Papieża z Polski

A potem zgłodniałem. Niestety tu zjeść nie było gdzie. Potężny Dom Pielgrzyma zamknięty. Jedynie w kawiarence można było dostać coś slodkiego. Podjechałem więc do sąsiadów. 

Sanktuarium Bożego Miłosierdzia widziane z Sanktuarium Jana Pawła II 

Po rybce, pomyślałem sobie, że jak już tu jestem, to warto się jeszcze pomodlić. Która godzina? Za 5 trzecia. Pognałem więc do Kaplicy Miłosierdzia.

Koronka w Godzinie Miłosierdzia 

Tu pełniutka kaplica. Aż miło było patrzeć i wspólnie się pomodlić.

No to mogę wracać do domu.

Miłosierdzie Boże - w Tobie nasza nadzieja

Miłosierdzia życzę

Krzysztof - Fotografik

Ludzie w moim prywatnym rankingu pod tym względem dzielą się na takich, co robią zdjęcia (jak na przykład ja), fotografów, którzy na zdjęciach lepiej lub gorzej zarabiają i fotografików, którzy tworzą sztukę.

Dziś miałem ogromną przyjemność uczestniczyć w spotkaniu z Fotografikiem - Krzysztofem Gołuchem.

Krzysztof Gołuch

U nas w Chebziu na Stacji Biblioteka miał miejsce wernisaż jego fotografii NIE/ZAPOMNIENIE.

Znamy się z Krzysiem z Halemby sprzed wielu, wielu lat, gdy jako młodzi ludzie jeździliśmy, jako opiekunowie z niepełnosprawnymi na wakacje (tak wiem, dziś mówi się osoby z niepełnosprawnościami). On zajmuje się tą "branżą" zawodowo do dziś. 

Jednocześnie od lat jest Mistrzem fotografii. Dosłownie jednocześnie, bo tematem jego sztuki bardzo często są osoby z domów opieki społecznej, o których zdrowe, młode, przebojowe społeczeństwo chciałoby zapomnieć.

Dobrze, że Krzysztof swoją sztuką nie pozwala nam zapomnieć.

Zakupiłem album, dzięki czemu będę mógł te piękne fotografie jeszcze w spokoju podziwiać i kontemplować.

Cieszę się też, że poza spotkaniem z Krzysiem, miałem okazję porozmawiać z wieloma starymi znajomymi. 

A Krzysztofowi z całego serca gratuluję oka i wrażliwości i życzę kolejnych pięknych obrazów przelewanych na albumy, wystawy i galerie.

Kłodnica - nic się nie stało

Na moje zgłoszenie z 4 marca, po ponad 2 miesiącach dostałem odpowiedź:

Albo inaczej. Na moje zgłoszenie sprzed ponad 2 miesięcy dostałem pismo. 

Nie, to nie jest odpowiedź. To jest pismo, że...  mam się wypchać sianem.

Pozdrawiam wszystkich mieszkających nad naszym pięknym ściekiem zwanym Kłodnicą.

Mama

Moja Mama trzyma się dzielnie.

Moja Mama

Kocha nas swoich synów tak, jak tylko matka potrafi. I my ją też kochamy, jak tylko potrafimy.

Ale choć trzyma się dzielnie, jesteśmy dziś w takim miejscu, że odwracają nam się role. Dziś to my musimy się o nią troszczyć tak, jak ona troszczyła się o nas, gdy byliśmy mali. 

To nie jest łatwe, ale tak trzeba.

80 lat Filharmonii Śląskiej

Wczoraj wieczorem w katowickim Spodku miała miejsce gala z okazji 80 rocznicy powstania Filharmonii Śląskiej. 

Nie planowałem tego wcześniej. Nawet nie wiedziałem, że jest taki jubileusz, ale wpadłem w internecie na anons Adama Wesołowskiego - obecnego dyrektora filharmonii i rano kupiłem bilet.

Ależ to było wydarzenie!

Gala 80 lat Filharmonii Śląskiej 

Pierwsza część zaczęła się dość standardowo. Śląska Orkiestra Kameralna zagrała utwory katowiczanina z wyboru, jak mawiał o sobie, śp. Wojciecha Kilara. Uwielbiałem go jako człowieka i bardzo cenię jego kompozycje. Wczoraj mogliśmy wysłuchać Orawę, II Koncert fortepianowy i na deser znane melodie z polskich filmów, częściowo połączone w dźwiękami wydobywanymi z nietypowych, a bardzo naszych, śląskich przedmiotów.

Tę część koncertu perkusiści spędzili w takich okolicznościach

Całością dyrygował wspomniany już Adam Wesołowski, którego znam jeszcze sprzed kilkunastu chyba lat, gdy organizował mój ulubiony Gorczycki Festiwal. 

Adam Wesołowski - dyrektor Filharmonii Śląskiej 

Wiedziałem, że Pan Adam jest kompozytorem Sinfonii industrialnej, której nie miałem okazji wcześniej usłyszeć. Wczoraj zakończyła ona pierwszą część wieczoru. Jak pięknie Autor potrafił w niej połączyć i przeplatać dźwięki ciężkiego przemysłu - heavy metal w wersji dosłownej 😀 z hutniczej kuźni, uderzeń młota, wibracji żelaza, pracy maszyn z subtelnością smyczków. Było to dla mnie niesamowite przeżycie. Może też dlatego, że Śląską Ziemię z jej industrialnym dziedzictwem mam w swojej krwi.

O 20.00 zaczęła się, po przerwie, druga część koncertu. I wtedy się dopiero zaczęło! Na scenę weszło, nie wiem ilu, ale z 200 muzyków, a za sceną 6 sektorów Spodka zajęły chóry. W sumie ponad 1000 artystów wykonało wraz z solistami pod dyrekcją Yaroslava Shemeta VIII Symfonię Es-dur Gustava Mahlera.

Nie znam dorobku Gustava Mahlera. To nie jest łatwa muzyka. Ale w takim wykonaniu, w takim miejscu, w takim przygotowaniu było to doświadczenie przeszywające mnie do szpiku kości. Początkowe "Veni Creator Spiritus" pozwalało jakoś dotknąć Absolutu. Zresztą całość symfonii zabierała człowieka w inne Światy. 

Yaroslav Shemet

Nie dziwię się długości owacji na stojąco, którą zgotowało kilka tysięcy ludzi, którzy przybyli do Spodka.

Standing ovation

80-latkowi gratuluję kondycji i życzę, by wzruszał nas pięknem muzyki przez kolejne dłuuuuugie lata. 

Ludzie chodźcie do Filharmonii Śląskiej!

Pocieszajacy List Episkopatu

Tak mnie zastanowiło dzisiejsze czytanie z Dziejów Apostoskich. 

Po naradzie w Jerozolimie, Apostołowie napisali list do chrześcijan pogańskiego pochodzenia w Antiochii i posłali go poprzez Judę, Sylasa, Barnabę i Pawła.

Końcówka czytania brzmi:

Wysłannicy przybyli więc do Antiochii i zwoławszy lud, oddali list. Gdy został odczytany, uradowali się jego pocieszającą treścią.

Jak ja bym chciał usłyszeć List Konferencji Episkopatu Polski i po jego wysłuchaniu uradować się jego pocieszającą treścią.

No cóż, trzeba mieć nadzieję, że doczekam. Czego i Wam chrześcijanom pogańskiego pochodzenia życzę.

Jan Nepomucen na końcu Europy

To, że św. Jan Nepomucen jest popularny na Śląsku i można jego figury spotkać niemal w każdej miejscowości, wydaje się oczywiste. Wszak Śląsk od czasów jego męczeńskiej śmierci w Pradze w toniach Wełtawy, należał do królestwa Czech. To był od zawsze nasz patron.

Był jednak taki moment, gdy natknąłem się na św. Jana Nepomucena na samym końcu Europy, bo w Lizbonie. Bardzo mnie to zdziwiło. 

W Ruinach kościoła Karmelitów w Lizbonie

Skąd on się tam wziął? Nie mam pojęcia.

Ale, gdy go tam spotkałem 2 lata temu, od razu poczułem się, jak u siebie i wśród swoich.

Św. Janie - módl się za nami 

Przyszły Prezydent

Ciekawe, czy każdy z nas zdaje sobie sprawę, że niezależnie od tego, jakie mamy preferencje wyborcze i niezależne od tego kto wygra wybory, wygrywający będzie Prezydentem Rzeczpospolitej Polskiej.

Pałac Prezydencki

Jeśli kochasz Polskę, masz siebie za patriotę, szanujesz reprezentantów własnego państwa, to może warto o tym pamiętać już teraz i zachować minimum przyzwoitości w stosunku do adwersarza politycznego, bo być może ten ktoś za 2 tygodnie będzie Twoim Prezydentem.

Co o tym myślisz?

Piękny Koniec Świata

Dokładnie 2 lata temu miałem wielką przyjemność stanąć na wybrzeżu Normandii i podziwiać koniec świata. A przynajmniej koniec Europy.

Étretat w Normadii

Klify

Gniazda

Piękny ten koniec

Steczkowska w Szwajcarii

Mam do Justyny Steczkowskiej duży sentyment. 

Oglądałem ten odcinek Szansy na sukces Wojciecha Manna, gdy nieznana wtedy nikomu dziewczyna zaśpiewała Boskie Buenos Maanamu. Zaśpiewała tak, że do dziś mam ciary, na samo wspomnienie. Jeśli było możliwe zrobić to lepiej niż Kora, ona to zrobiła. Który to był rok? Niech sprawdzę. 1994!

Wczoraj, wbrew swoim zwyczajom, patrzyłem na Eurowizję ze Szwajcarii. 

Byłem w Szwajcarii w roku 2019

Nie podobał mi się ten konkurs. Może z drobnymi wyjątkami. Ale myślę sobie, doczekam do Steczkowskiej.

Zobaczyłem jej występ. Show był ok. Piosenka nie za bardzo. Śpiew - miałem wrażenie, pani Justynie ktoś zapomniał włączyć mikrofon.

Poszedłem spać. Niczego się nie spodziewając. Rano w internecie potwierdziłem swoje "nicniespodziewanie".

Dla mnie jednak Steczkowska ciągle jest kimś wielkim. I niech tak zostanie.

Dobrej niedzieli 

Inauguracja Pontyfikatu Leona XIV

Zwróciłem uwagę na taki fragment homilii Papieża:

Oto jest duch misyjny, który powinien nas ożywiać – bez zamykania się we własnym, wąskim kręgu i bez poczucia wyższości nad światem. 

Jesteśmy wezwani, aby nieść wszystkim miłość Boga, aby mogła się urzeczywistniać ta jedność, która nie zaciera różnic, lecz docenia wartość osobistej historii każdego człowieka, oraz społecznej i religijnej kultury każdego narodu.

Zdjęcie @Vatican Media

I jeszcze:

Nigdy nie chodzi o zdobywanie innych poprzez dominację, religijną propagandę czy za pomocą narzędzi władzy, lecz chodzi zawsze i wyłącznie o to, by miłować tak, jak czynił to Jezus.

Boże błogosław Ojca Świętego Leona XIV 

25 lat Kapłaństwa

Świętowaliśmy dziś Srebrny Jubileusz Kapłaństwa mojego Brata - Kazika.

Przegędza - 17 maja 2025

Przyłączam się do jego modlitwy:

Wielbi dusza moja Pana

La Madeleine

Église de la Madeleine - Kościół św. Marii Magdaleny w Paryżu to jeden z ważniejszych w stolicy Francji.

La Madeleine - maj 2025

Byłem tam dokładnie 2 lata temu. Wtedy jednak, jak też wiele innych zabytków Paryża, był zasłonięty rusztowaniami. Bo Paryż szykował się do olimpiady.

La Madeleine - 17 maja 2023

Cieszę się, że mogłem teraz zobaczyć odnowiony front tej monumentalnej budowli. Zresztą wnętrze też jest imponujące. 

Nawa główna

Niezwykła jest św. Maria Magdalena tańcząca w głównym ołtarzu.

Ekstaza św. Marii Magdaleny 

Nad nią na kopule wymalowano wiele sławnych postaci. Kto kogo rozpoznaje?

Prezbiterium

Wychodząc ze świątyni, zauważyłem relikwiarz Apostołki Apostołów. 

Relikwie św. Marii Magdaleny 

Czy to autentyczna jej kość sprzed 2 tys. lat? Nie wiem. 

Warto jednak prosić ją o wiarę. Przede wszystkim o wiarę w Zmartwychwstanie. To najważniejsza rzeczywistość tej sfery mojego życia - życia wiecznego, w nadziei.

Pozdrawiam (duchem) z Paryża 

Na kogo zagłosuję?

Jakie jest moje nastawienie do najbliższych wyborów prezydenckich? 

Myślę, że najlepiej oddaje je obraz Picassa, który ostatnio podziwiałem w Paryżu:

Pablo Picasso. Kobieta w czerwonym fotelu

Nie oglądałem żadnej debaty. PR produkowany przez poszczególne sztaby mnie nie pociąga. Do rewelacji, co ten drugi nawyrabiał podchodzę z dystansem.

Zachwyt akolitów poszczególnych kandydatów nad ich idolem mnie bawi. Choć czasem się zastanawiam, czy ktoś to robi jeszcze z powodów ideologicznych czy z czystego wyrachowania, licząc na wdzięczność partii proporcjonalną do zaangażowania politycznego. 

Nie, już nie wierzę w opowieści, że jak wygra X to Polska stanie się krajem miodem i mlekiem płynąca, a jak wygra Y, to czeka nas totalna katastrofa, z której nie pozbieramy się przez kolejne 1000 lat.

A propos wiary, to jeśli jest coś w tych wyborach, co mnie martwi, to martwi mnie postawa niektórych katolików, którzy robią z polityki bożka, traktują wybory na pierwszego urzędnika państwa, jakby miał być mesjaszem i generalnie wychodzą z założenia, że akurat w tej sferze część Przykazań Bożych jakby zupełnie nie obowiązywało.

To na kogo zagłosuję?

Zagłosuję zgodnie z sumieniem. A sumienie mam może i nie całkiem czyste, ale za to intensywnie używane. Więc mam do niego zaufanie.

Dobrych wyborów życzę

13 maja - Srebrny Jubileusz

To dość specyficzna data.

Dzień Fatimski. Nigdy w Fatimie nie byłem.

44 rocznica zamachu na Jana Pawła II.

Miejsce zamachu na Placu św. Piotra - gdzie byłem dokładnie 3 miesiące temu

Dziś też przypada Srebrny Jubileusz Kapłaństwa mojego Brata.

Mój Brat za Papieżem - 25 lat temu, niedługo po Święceniach Kapłańskich

Kazik - niech Ci dobry Bóg błogosławi przez następne 25 lat.

Przygoda z Saint-Denis

Lecąc tanimi liniami do Paryża, korzysta się z lotniska Beauvais. Można się na nie dostać busem z dworca obok końcowej stacji metra Saint-Denis Université.

Wracając do domu, wyjechałem nieco wcześniej i wysiadłem z metra przystanek wcześniej: Basilique de Saint-Denis, chcąc zobaczyć to miejsce.

Mając w pamięci Notre-Dame i również odwiedzoną katedrę w Chartres, elewacja nie zrobiła już na mnie większego wrażenia.

Bazylika Saint-Denis 

Chcę jednak wejść do środka. Niestety z moim bagażem, bo mam go przecież ze sobą, choć podręcznym, strażnik przy drzwiach mnie nie wpuści. Pytam go, to co ja mam zrobić? Może zostawię mu go i wejdę. Też nie można. Waham się, co robić dalej. Odpuścić? Na moje dalsze marudzenie, mówi mi, że mam iść do restauracji naprzeciwko i tam mogę walizkę zostawić. Idę. Wchodzę. Pytam. Właściciel zgadza się, że mogę zostawić, ale muszę tam zjeść. Ok. Ale po zwiedzaniu. Zostawiam bagaż.

Wracam do bazyliki i... staję zauroczony:

Nawa główna - cudowny, stary, najstarszy gotyk, który tu się wykuwał

Po prostu Wow! 

Nie myślałem, że po tych wszystkich wspaniałościach ostatnich dni coś mnie jeszcze może zachwycić.

Już czytałem wcześniej, że to nekropolia królów Francji od... VI wieku.

Okazuje się, żeby wejść dalej, trzeba kupić bilet. Chętnie kupię, ale zepsuł się terminal i płacić można tylko gotówką. Ja oczywiście gotówki nigdy nie mam 😞 Próbuję przekonać Panią Bileterkę, żeby mnie jednak wpuściła - nic z tego. Ale kolejny strażnik mi podpowiada, że można kupić bilet w internecie lub gdzieś tam jest bank. Siadam w ławce, wchodzę na stronę. Mam bilet. Wchodzę.

I tu drugie Wow!

Takich grobowców to ja jeszcze w życiu nie widziałem.

Ludwik XVI i Maria Antonina

Ludwik XII i Anna z Bretanii

I mnóstwo innych. 

A pod ołtarzem jeszcze cudowna krypta.

Krypta

Po zwiedzaniu wszystkich zakamarków podziemia, wracam do bazyliki. Gotycki zawrót głowy - przepięknie. 

Za ołtarzem w stronę wyjścia 

Za ołtarzem tyłem do wejścia

Przed ołtarzem 

Mógłbym tam spędzić kolejną godzinę, ale... w restauracji po odbiorze bagażu wypiłem jedynie espresso i z biedą zdążyłem na samolot. 

Basilique de Saint-Denis - ależ to był cudowny ostatni akcent mojego wyjazdu do Paryża.

Polecam!