Panteon Górnośląski

Tak wygląda w tej chwili strona internetowa otwieranego dziś z pompą w podziemiach Katowickiej Katedry Panteonu Górnośląskiego:

Zakładka - Aktualności

Jak wiadomo, wszystkich nas najbardziej interesuje mapka parkingów dla VIP-ów i gdzie zjedli obiad.

Z ciekawości spojrzałem na "pełną listę osób upamiętnionych". 

Tak, mam świadomość, że tworzenie takiego zestawienia jest zawsze bardzo ryzykowne i zawsze znajdą się tacy, którzy będą niezadowoleni, że kogoś upamiętniono, a o kimś zapomniano.

Po przejrzeniu spisu widzę, że takiej świadomości nie miał Twórca listy. Klucz tu jest bardzo prosty - widzimisię Autora.

Szkoda, bo zmarnowano kolejną szansę promocji tego, co dla Górnego Śląska najbardziej wartościowe.

Pozdrawiam

Zmarła Pani Prezydent

W tym tygodniu, po długiej chorobie, zmarła Pani Prezydent naszego Miasta.

śp. Grażyna Dziedzic

Znałem ją, jako Szefową Rudy Śląskiej. Ona też mnie rozpoznawała. Od czasu do czasu zamieniliśmy kilka zdań.

Gdy swego czasu firma, gdzie pracuję przygotowywała dla Urzędu wniosek o finansowanie z Unii Europejskiej miejskich inwestycji, mogłem wchodzić do jej gabinetu bez kolejki po podpisy na stosownych dokumentach. Zawsze przyjmowała mnie serdecznie - nie tylko dlatego, że chodziło o pozyskanie dotacji.

Chyba ostatnie nasze spotkanie miało miejsce w szpitalu na Goduli. Pamiętam, że była bardzo zatroskana o każdego pacjenta, który się tam pojawiał. Pytała ze współczuciem, co tu robimy i czy może jakoś pomóc.

Czasem gdzieś tu na facebooku wyrażaliśmy odmienne zdanie na jakiś temat, ale zawsze było to robione na wysokim poziomie wzajemnej życzliwości. Choć w większości zgadzaliśmy się ze sobą.

Dziś proszę dobrego Boga, by ją przyjął do Siebie - niech odpoczywa w pokoju.

Góra Żar

Jakoś nigdy wcześniej tu nie trafiłem.

Niby blisko, ale jechałem (i stałem) chyba ponad 2,5 godziny.

Już widać, ale stać trzeba - roboty drogowe

Idę z buta. Trzeba dbać o kondycję.

Startujemy - znaczy ja startuję

Widoki cudne

Po dojściu prawie na szczyt miałem takie przywitanie:

Zaraz spadną mi na głowę

Ludzi mnóstwo

Wcale im się nie dziwię, że chcieli tu być

W drugą stronę też niezłe widoczki, choć w kierunku płaskiej północy

Na horyzoncie przemysłowa część Górnego Śląska

No i jeszcze na szczycie - jezioro.

Dziwny widok - taki nienaturalny

Najpiękniej jednak w stronę południa.

Piękne widoki

A ci tam na górze, to podziwiają świat...

...z lotu ptaka (drapieżnego)

Jeszcze sie napatrzeć

...i wracam

To był piękny dzień

Pozdrawiam

Po prostu Ciało zmartwychwstałego Chrystusa

Pięknie było dziś przeżywać uroczystość Bożego Ciała u nas na Halembie.

Ostatni ołtarz przy kościele

W naszej parafii rezyduje, jak go wielu nazywa, Ksiądz Profesor.

W ostatnią niedzielę miał super trudne kazanie o Trójcy Świętej. Podjął próbę wytłumaczenia tegoż dogmatu wiary, jak to ma w swoim zwyczaju (i kompetencjach), z uwzględnieniem osiągnięć współczesnej matematyki i filozofii.

Dla wielu Parafian, delikatnie mówiąc, przedstawione treści były mało przyswajalne. Ja jednak, a wiem, że nie tylko ja, lubię takie rozważania. Mało tego, czytam właśnie książkę, którą ks. Jerzy mi podarował.

I dziś w Boże Ciało trafiłem na taki fragment:

Od jakiegoś czasu, a z pewnością głębiej od momentu uczestniczenia we Mszy Świętej sprawowanej w Bożym Grobie w Jerozolimie, tak właśnie postrzegam Eucharystię - Ciało zmartwychwstałego Chrystusa.

Księże Jerzy - dziękuję.

Z dedykacją

Pozdrawiam

Spacer z Wnuczką

Korzystając z okazji, wybrałem się wczoraj na spacer z Wnuczką.

Początek przedstawiał się tak:

Jak aniołek

Godzinę później Lenka prezentowała się znakomicie:

Pełny luz

Było wyśmienicie.

Wszyscy szczęśliwi

Pozdrawiam

Wanielijo po ślōnsku #219

Podug Jōna:

Jezus pedzieli do swojich uczniōw:

Mocka sprŏw jeszcze mōm wōm do powiedzyniŏ, ale terŏzki niy poradzicie spokopić. Jak zaś przidzie Ôn, Duch Prŏwdy, przikludzi wos do cołkij prŏwdy. Bo niy bydzie gŏdoł ôd sia, ino powiy wszyjsko to, co usłyszy i do wōm znać ô prziszłych rzeczach. Ôn Mie ôtoczy kwałōm, beztōż, że s mojigo weźnie i wōm ôbjawi. Wszyjsko, co mŏ Ôjciec, je moje. Beztōż żech pedzioł, że s mojigo weźnie i wōm ôbjawi.

Ôstōńcie z Bogiym

Fotowoltaika odpalona

Dziś Tauron wymienił mi licznik, więc mogłem uruchomić swoją mikroelektrownię słoneczną.

Start systemu

Wersja filmowa:

Oczywiście w myśl Prawa Murphy’ego akurat w tym momencie słońce zaszło, zrobiło się ciemno i przyszła burza.

Nadciąga burza

Początek jest więc delikatnie mówiąc raczej skromny.

Tak czy inaczej teraz to już czekam tylko na wiele słonecznych dni, czego i Państwu życzę.

Pozdrawiam

Mamy kolejne potomstwo

Pozdrowienia z naszego ogrodu

Narodowy Dzień Powstań Śląskich

Prezydent RP podpisał dziś w Katowicach ustawę o ustanowieniu Narodowego Dnia Powstań Śląskich.

Podczas uroczystości powiedział między innymi:

Jesteśmy rzeczywiście w szczególnym miejscu. Tutaj obradował Sejm Śląski, który narodził się po tamtych niezwykle ważnych wydarzeniach: po trzech powstaniach śląskich...

I dalej:

Śmiało można powiedzieć, że gdyby nie te wielkie czyny zbrojne, gdyby nie bohaterstwo Wielkopolan, gdyby nie bohaterstwo Ślązaków, którzy chcieli być częścią odradzającej się Rzeczypospolitej, chcieli w Rzeczypospolitej mieszkać, chcieli dla Rzeczypospolitej żyć i pracować – być może ta Rzeczpospolita nie przetrwałaby, nawet tych swoich nieco ponad 20 lat, w ciągu których wtedy istniała, w dwudziestoleciu międzywojennym.

I jeszcze:

Nie byłoby tej wielkości, nie byłoby tego postępu w II Rzeczypospolitej, nie byłoby budowania, pewnie nie byłoby Centralnego Okręgu Przemysłowego, być może nie byłoby Gdyni – gdyby nie możliwości, które dawał właśnie Górny Śląsk, i zasoby, które tutaj były: z jednej strony naturalne, z drugiej przemysłowe, ale przede wszystkim ludzkie...

Generalnie z powyższymi wypowiedziami Pana Prezydenta się zgadzam. Zupełnie nie dziwię się też Polsce, że chce świętować Powstania Śląskie oraz przyłączenie najpierw części, a po wojnie już całości Śląska do Polski.

Dobrze, że Polska coraz bardziej rozumie, co zawdzięcza Śląskowi.

Mam zatem propozycję, by w ramach wdzięczności nie poprzestawać li tylko na symbolach, choć one też są ważne. Jeśli Polska faktycznie jest Śląskowi wdzięczna, mogłaby na przykład:

1. Przywrócić Autonomię Śląska, którą PRL nam zabrał, a wolna Polska nigdy nie oddała (oczywiście we współczesnej formie)
2. Przeprosić pośmiertnie za haniebne potraktowanie przez Rzeczpospolitą Wojciecha Korfantego
3. Wdrożyć na tych ziemiach system nauczania historii Śląska, która jednak przez 700 lat była zupełnie inna niż polskie dzieje i warto, by Ślązacy ją znali
4. Uznać język śląski i dbać o niego, jako relikt umierający na naszych oczach
5. A w ramach symbolicznego podziękowania za COP, Gdynię, powojenną odbudowę Warszawy mogłaby Polska postawić na nowo Pałac w Świerklańcu, który po wojnie barbarzyńsko wysadziła w powietrze

Świerklaniec - pałacowe ogrody

Pozdrawiam

Matka Kościoła - Matka Kościół

Dziś Święto Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła.

Wierzymy, że Jezus, umierając na krzyżu, zostawił nam, niejako w testamencie, Swoją Matkę, jako Matkę również dla nas. Staje się Ona przez to również Matką Kościoła.

Jednocześnie Kościół jest również Matką, Matką ludzi wierzących. 

Bazylika św. Piotra w Rzymie

W większości języków "Kościół" jest rodzaju żeńskiego, jak po łacinie "Ecclesia". Po polsku wersja męska Kościoła jest dość niefortunna. Bo Kościół jest Matką.

Mogę czasem nie zgadzać się z Papieżem, w różnych, raczej marginalnych, choć czasem istotnych sprawach. Mogę gorszyć się niektórymi biskupami czy księżmi. Mogą mnie denerwować moi współwyznawcy. Mogę ubolewać nad chorymi mechanizmami sprawowania władzy oraz rachitycznymi procedurami administracyjnymi w Kościele.

Ale nie mogę obrażać się, negować wartości, odwracać się, złorzeczyć czy nienawidzić Kościoła. Nie mogę, bo to moja Matka. A Matce należy się szacunek. Matkę trzeba wspierać. Matkę warto kochać. 

Maryjo, Matko Kościoła, ucz mnie dziecięcej wrażliwości na Kościół.

Pozdrawiam

Wanielijo po ślōnsku #218

Podug Jōna

Jezus pedzieli do swojich uczniōw:

"Jeśli Mi pszajecie, bydziecie zachowywali moje przikŏzania. Jŏ zaś byda prosiōł Ôjca, a inkszego Parakleta wōm do, coby boł s wami na zawsze.

Jak mi ftoś pszaje, bydzie zachowywōł moja nauka, a mōj Ôjciec bydzie mu pszoł i przijdymy do niego i chałpa u niego zrobiymy za swoja. Fto mi niy pszaje, tyn niy zachowywo mojich godkōw. A nauka, kero suchocie, niy je moja, ino Tego, kery Mie posłoł, Ôjca.

To wōm godom, jak żech je s wami. A Paraklet, Duch Świynty, kerego Ôjciec pośle we moje miano, Ôn wos wszyjskigo nauczy i spōmni wōm wszyjsko, co Jŏ żech wōm pedzioł.

Ôstōńcie z Bogiym

100 dni wojny

Nie potrafię tego zrozumieć.

Nie potrafię się z tym pogodzić.

Rosjo, opamiętaj się!

Ukraino, jesteś dzielna!

Pozdrawiam

Zwykłe życie - na blogu?

Ani na blogu, ani na facebooku, ani na instagramie i w innych mediach społecznościowych nie ma zwykłego życia.

Wiem po sobie.

To naturalne i nie ma się czemu dziwić. 

Nie pokazuję tu swoich problemów, kłopotów, porażek. Nie narzekam na trudy swojej pracy. Nie skarżę się na zdrowie. Nie publikuję sprawozdań z mrocznych zakamarków mojej duszy. Nie obnoszę się z rodzinnymi, nieraz trudnymi, sprawami.

A przecież niestety te bolesne aspekty mojego życia też do niego należą. Mało tego: nawet są często w zdecydowanej przewadze.

Więc co? Obraz mojego życia na blogu jest zakłamany?

Nie, nie sądzę. Pokazuję jedynie to, czym chcę się podzielić. A jednocześnie wynajduję perełki, które sam potrafię docenić wśród prozy codzienności.

Teren Prywatny - Wstęp Wzbroniony

Szanowny Czytelniku pamiętaj, że tu nie znajdziesz obrazu mojego życia. To, czym się dzielę, to tylko niewielki kawałek dużo większej i bardzo skomplikowanej układanki.

Pozdrawiam

Dziecięce marzenia

Chyba każdy jako dziecko marzył o tym, by być Księżniczką lub Księciem na Zamku.

Dziś to marzenie mi się spełniło:

Zamek na Wodzie w Wojnowicach

Nigdy wcześniej nie miałem własnego klucza do Zamku. 

Jak prawdziwy Książę: otwieram i wchodzę do swoich zamkowych komnat.

Pozdrawiam z Zamku na Wodzie w Wojnowicach