Zaczōn żech ôd końca, to je prŏwda, ale to nic niy umiyjszo, bo kożdo historyjo je ô czymś inkszym.
 |
| Umrzik we szranku Marcina Melona |
Kupiōłch sie ôd niego ôstatnio ksiōnżka z tajlii ô Kōmisŏrzu Hanusiku. No i żech ja przeczytoł.
Niy ma co cyganić. To niy ma wielgo literatura, jak Dostojewski, Puzo czy Twardoch (to tak ze tych, co mi sie przeczytało w łostatnim czasie). Ale tyż żodyn niy godoł, że mo być.
Za to radości mi to zrobiyło co najmij tela, co śp. Joanna Chmielewska, jak żech ze 30 lot tymu czytoł "Lesia". Jo niy wiym, czy jo podświadomie gynau skuli "Lesia" niy łostoł potym inźynierym w biurze projektowym, co łonacza do dzisiej. Zaś po przeczytaniu "Kōmisŏrza Hanusika" to jŏ by gipko kcioł ôstać, niy tyla policajym, co Ślōnzŏkym. Ale mōm te szczyńście, że Ślōnzŏkym jŏ je, to sie już ô to niy musza starać.
Nojbardzi robi sie gorko na hercu, jak sie trefi na take pedzynia, kere sie znało za bajtla, ale sie ich już dŏwno niy słyszało - toż to je miōd na ślōnskŏ dusza. Cum bajszpil, dyć za bajtla ôjciec do nos gŏdoł: "Co z wos za uchyntole?" Trza tu tyż dodać, że ślōnsko gŏdka, je tak bogato i roztōmajtŏ, że zawsze sie trefi tyż wyraz, kerego u nos sie niy słyszało abo go używało inaczyj. Ale to sie niy ma co gorszyć, ino trza sie radować tym bogactwym.
No i musza na koniec jeszcze roz sie poasić mojim mianym. Mojij śp. omy z Bielszowic tyż, jak tyj istnyj ze ksiōnżki, godali Cichōńka. Moja mama już sie tak niy życzoła, moja ślubno tyż niy. Ale moja starka to boła Cichōńka i fertiś. Dobrze to boło zaś kajs znojś.
Bóg Ci zapłać Ponie Marcinie.
Łostońcie z Bogiym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz