Życie w izraelskim kibucu

Jeśli ktoś się z tym nie spotkał, to kibuc jest - jakby to powiedzieć - żydowską wersją komunizmu. Ludzie mieszkają na ograniczonym terenie w spółdzielniach/komunach, zajmują się np. rolnictwem, nie mają własności prywatnej, wszystko jest wspólne.

Kibuc, w którym w tym tygodniu goszczę nazywa się Kfar Charuf i, jak już wspominałem, zlokalizowany jest na Wzgórzach Golan na wschód od Jeziora Galilejskiego.

Teren jest ogrodzony, zamknięty. Mają tu pola i jakieś 160 krów. 

Obora w wersji otwartej - tu krowy nie zmarzną

Jednak poza gospodarką rolną na terenie kibucu znajduje się zakład produkujący zawory, który zatrudnia ponad 100 osób.

Te obudowy zaworów były chyba największe

Poza produkcją, mają tu swoje laboratoria badawcze, miejsca szkoleniowe i wymyślają naprawdę zaawansowane rozwiązania.

W kibucu żyje kilkadziesiąt rodzin. Przynajmniej patrząc z zewnątrz, raczej ich domki wyglądają skromnie. W środku nie byłem.

Domki

Poza tym mają tu własną szkołę, przedszkole, boisko i wszystko inne, co do codziennego życia potrzebne. Jedzą na stołówce tam, gdzie my chodzimy na lunche.

Stołówka

Jest jeszcze restauracja, gdzie za chwilę idziemy na kolację. W pubie jeszcze nie byłem.

Restauracja

W ogóle tenże kibuc powstał w roku 1973. Przedwczoraj pokazywali nam krótki film z jego historii. Pierwsze rodziny, które tu zamieszkały przyjechały między innymi ze Stanów Zjednoczonych. Miałem takie wrażenie, że ktoś chciał sobie na dłużej (na całe życie?) zatrzymać czasy hippisów. :)

Ja jednak, od czasów słusznie minionych, do wszelkiego rodzaju komunizmu mam lekką awersję. Muszę jednak przyznać, że nasi gospodarze są niezwykle gościnni, doskonale zorganizowani i po prostu najzwyczajniej w świecie bardzo życzliwi.

W związku z tym przeżywam ten tydzień, jak niesamowitą przygodę, która przyniesie pewnie sporo owoców, głównie w mojej pracy zawodowej, ale chyba nie tylko.

Pozdrawiam ze Wzgórz Golan

P.S. Środy Popielcowej tu nie obchodzą :)