Ślōnzŏk we Krakowie cz. 1

Jŏ już żech sie sam trocha asiōł, że zeszły tydziyń żech boł we Krakowie.

Nojprzōd żech polecioł ôbŏczyć tako jedna frela ze szczurym.

Baba ze szczurym

Ponoć to namalowoł fest zdolny karlus ze Toskanie (ja, tam Ślōnzŏk tyż już boł). Tyn pieron poradziōł malować, wyłonaczyć piykny dynkmal, forsztelowoł sie jak by tu poskłŏdać helikopter, fliger, a nawet tank. A musicie wiedzieć, że to boło wszyjsko piyńset lot tymu nazot. 

Nikerzy sie wadzōm, że to niy ma szczur, ino nutria. Może tak być. Mōj ujek chowoł nutrie i ône były blank podane, na ta ze ôbrŏzka. Baba z nutriom - nawet bardzij pasuje. No i czuł żech sie we tym muzeum, jak u ujka przi nutriach.

Jak żech już boł we Krakowie, to niy mōg żech niy nowiedzić nojwożniejszego chopa ze Ślōnska - św. Jacka.

Św. Jacek piyknie pochowany u Dōminikanōw

W takim zŏcnym towarzystwie to czuł żech sie sam, jak u sia.

Na wieczōr zaszoł żech jeszcze do Kościoła Mariackigo - gynał, jak u nos we Katowicach na Mariackij.

Ôłtŏrz Wita Stwosza

Piykne to festelnie. Ôd razu mi sie spōmniała naszŏ halymbsko ruchomo betlyjka. Tu sie nic niy ruszało, ale niy idzie pedzieć, tyż czuł żech sie, jak w doma.

Ślōnzŏk już tak mŏ. Kaj niy trefi, coś ślōnskigo musi znojś. A to jeszcze niy ma koniec...

Ôstōńcie z Bogiym