Wanielijo po ślōnsku #214

Podug Jona:

Jezus poszoł na Gōra Ôliwno, 

Góra Oliwna widziana ze Wzgórza Świątynnego

...ale nad ranym znŏd sie juzaś we świontyni. Cołki lud słaził sie do Niego, a Ôn sie siŏd i ich nauczoł.

Wtynczŏs uczone we Piśmie i faryzeusze przikludziyli do Niego baba, kero prawie co chyciyli na cudzołōstwie. Postawiyli jōm we postrzodku i pedzieli do Niego: "Nauczycielu, ta baba prawie chyciyli na cudzołōstwie. We Prawie Mojżysz kŏzoł nom take kamiyniować. A Ty co rzekniesz?" Godali to, coby Go wystawić na prōba, coby Go potym mieć ô co ôskarżyć.

A dyć Jezus sie schyloł i poczōn pisać palcym po ziymi. A jak Go porzōnd dali pytali, dźwignōł sie i padoł do nich: "Kery s wos je bez grzychu, niych piyrszy ciepnie w nia kamolym". I juzaś sie schyloł i pisoł na ziymi.

Jak to usłyszeli, jedyn po drugim poczyli iś weg, nojprzōd starsze, aże do ôstatnich. Ôstoł sie ino Jezus i baba postrzodku.

Wtynczŏs Jezus dźwignōł sie i padoł do nij: "Kobiyto, kaj ôni som? Żŏdyn cie niy potympioł? A ôna ôdrzekła: Żŏdyn, Pōnie!" Padoł do nij: "i Jŏ ciebie niy potympiōm. Ić i już wiyncyj niy grzysz".

 

Ôstōńcie z Bogiym