Podug Mateusza:
Jezus gŏdali w bojkach do arcykapłanōw i ołbrōw ludu:
Krōlestwo niybieske podane je na krōla, kery wyłōnaczoł wielge weselisko swojimu synowi. No toż posłoł swoje sugi, coby zawołali na fajer tych, co byli napytani. A ci niy kcieli przijś.
Dyć posłoł sugi drugi rŏz z gŏdkōm: Powiydzcie napytanym, że fajer je narychtowany. Zwiyrzŏki zaszlachtowane, miynso i wuszty narychtowane i wszysjsko je fertich. Przidźcie na fajer! Jednak ôni to zbyli i poszli kajś indzij: jedyn na swoje pole, drugi do swojigo gyszeftu, a inksze chyciyli sugi i ich pozbijali.
No toż krōl sie zeźloł. Posłoł wojŏkōw i kŏzoł wytracić chachorow, a ich miasto spŏlić.
Potym pedzioł swojim sugōm: Toż mōmy tak: fajer je narychtowany ino napytane goście niy byli go godni. No toż idźcie na roztōmajte zapłocia i napytejcie na fajer wszyjskich kerych treficie. Sugi poszli i skludziyli wszyjskich kerych trefiyli: złych i dobrych. I na sali weselnyj zrobiyło sie fol.
 |
| Ôbiŏd na fajerze |
Wlŏz krōl, coby sie pogaftać na tych, kerzy fajrowali i ôboczoł chopa, kery niy bol ôbleczynie w ancug, jak nŏleży na weselu. Pedzioł mu: Pszocielu, jakżeś sam wlŏz bez ancuga? Tyn straciōł jynzyk w gymbie. Toż krōl padoł sugōm: weźcie go zwiōnżcie i wyciepcie aus, w cimok. Tam bydzie płacz i zgrzitanie zymbōw. Bo mocka je powołanych, ale mało wybranych.
Ôstōńcie z Bogiym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz