Biblia po ślōnsku 37

Czytanie z Ksiyngi proroka Jerymiosza

Jak rzōńdziōł Jozjasz, Pōn pedzioł mi take słowo: "Zanim żech cie wyłōnaczoł w łonie matki, już żech cie znoł, nim żeś prziszoł na świat, żech cie poświynciōł, zrobiōł żech ś ciebie proroka dlo nacyjōw.  

Przeposz sie poskym, stōń i gŏdej wszyjsko, co ci kŏża. Nic sie niy boj, bych cie czasym niy napołnioł lynkym przed niymi. 

A dyć jŏ robia dzisiej s ciebie twierdza warowno, kolumna żylŏzno i mur ze spiżu przeciw cołkij ziymi, przeciw krōlōm judzkim i ich ołberom, ich kapłonom i ludowi tyj ziymi. Bydōm walczyć przeciwko tobie, ale cie niy poradzōm zwyciynżyć, bo Jŏ je s tobōm - gŏdŏ Pōn - by cie ôsłaniać".  

Czytanie z Piyrszego Listu Świyntego Pawła Japostoła do Koryntian

Braty:

Pszonie je cierpliwe, je łaskawe. Pszonie niy zŏwiści, niy kce sie asić, sie niy myśli s pychy; niy je sorōńske, niy wadzi sie ô swoje, niy gorszy sie, niy pamiyntŏ złego; niy raduje sie ze krziwdy, ale sie weseli cuzamyn ze prŏwdōm. Wszyjsko sniesie, dŏwŏ sie pedzieć, we wszyjskim widzi nadzieja, wszyjsko przetrzimo.

Pszonie

Pszonie nigdy niy ustŏwŏ, nie je jak proroctwa, kere sie kōńczōm, abo jak dar jynzykōw, kery zniknie, abo jak mondroś, keryj zbraknie. Tak ino trocha przeca poznŏwōmy i ino trocha prorokujymy. Jak zaś przidzie to, co je doskōnałe, zniknie to, co je ino tak trocha.

Za bajtla, gŏdoł żech jak bajtel, szkłōdziōł żech, jak bajtel i jak bajtel żech medykowoł. Jak żech wyrōs na chopa, to co ôd bajtla poszło weg.

Terŏzki widzymy choby we krziwym zdrzadle, wtynczŏs zaś ôbejrzymy gymba w gymba, Terŏzki poznŏwōm tak ino trocha, wtynczŏs byda poznŏwoł tak, jak sōm żech je poznany.

Toż sōm wiara, nadzieja i pszonie - te czi: nojwiynksze s nich je jednak pszonie.

Ôstōńcie z Bogiym