Młynarski wzrusza

Tak, przeczytałem już wczoraj wieczorem, że zmarł Pan Wojciech Młynarski.

Dziś rano trafiłem na jeden z ostatnich jego tekstów, który napisał specjalnie dla Stanisławy Celińskiej:

Gdy północ bije, nim noc mnie skryje i w sen i w ciszę

W życiu co boli, serca niedoli głos często słyszę

Czy świt na niebie czy mrok na niebie jak skrzydło kruka

Ja kocham ciebie, ja wierzę w ciebie i ciebie szukam

Na złe i dobre niech nas połączy jedna współrzędna

Wierzę w twą dobroć, a czułość twoja jest mi niezbędna

Więc mnie wysłuchaj, serca niepokój w nadzieję przekuj

To ma modlitwa o ciebie i twa na wieki wieków ...

Myśl gorejąca, myśl współczująca przed drzwi twych progiem

Więc drzwi odemknij, jesteś człowiekiem - ja jestem Bogiem

Tak czytałem, tę modlitwę i zastanawiałem się czemu "ciebie" nie jest pisane z dużej litery. I gdy dotarłem do ostatniego wersu i uświadomiłem sobie, że to Bóg mówi do człowieka, a nie odwrotnie, po prostu mnie wbiło w fotel, a w oczach pojawiły się łzy.

Panie Wojciechu, wierzę, że odemknął Pan drzwi Bogu i dziś już mieszkacie razem.

R.I.P

Pozdrawiam