Zarościałe koło

Koło mom niby nowe, boch je kupił zeszłego roku, ale trza dować pozor, coby niy zarościało.

Skuli tego czasym je wyciongom z garażu i ida s nim na dwor, coby sie trocha luftło. 

Dzisioj, jak żech wyjyżdżoł, to na niebie boły take chmurska, żech sie lękoł, czy niy zmoknymy. A to by niy zrobiło dobrze i na moje stare kości i na koło. Jednak żech startnoł. 

Zaroz za winklym, żech sie chcioł wrócić, bo piździało, jak za cara. Choć wzion żech sie jakla. 

Możno trza jechać bardzij gipko, to się rozgrzeja - żech sie pomyśloł. 

Po poru kilosach zrobiło mi sie cieplij. 

Potym jeszcze kaś zza chmurow wylazła klara i zaczło mie piyknie grzoć po plerach - widać prawie żech pyndalowoł na północ. Nawet w lasku zrobiło sie blank przijymnie.

Bołoby jeszcze lepij, jakby mi niy szwankowały kolana. Cosik mi tam szcziko i jak żech krzywo nastompioł przy zlazowaniu z koła, kasik tam w lesie, to pierońsko mie zabolało.

W końcu przipyndalowołch nazod do dom i je mi już blank gorko. Siod żech sie w łogrodku, a tu moja ślubno wyłazi z lodami.

Jo to sie mom dobrze, pra? 

Łostońcie z Bogiym!