Szporobliwy dziadek

Pora dni tymu, żech sam wspominoł, że ponoć Ślonzoki som doś szporobliwe.

Jak my byli zeszły miesionc u mojego fatra na gyburstagu, to pożyczoł żech łod niego jakeś stare papiory. No i dzisioj pacza, a tam je stary hefcik mojego pradziadka ze Szporkasy Stefczyka. Moj pradziadek Jan miyszkoł wtedy w Bielszowicach i tam musiała tako kasa mieć tyż swoje biuro.

Trocha żech te papiory poskanowoł i tak pomiyszoł je cuzamyn do kupy, coby sie nimi poasić. W dolnym lewym rogu znojdziecie portert mojego pradziadka:

Piyrsze 20 złotych do kasy moj pradziadek wpłacioł w marcu 1937 roku. Wypłacioł wszysko curik we styczniu 1939. I misiezdo dobrze zrobioł, bo za kwila wybuchła wojna, to i tak niy boło co szporować.

Znoloz żech jeszcze w tyj ksionżece tako mało karteczka już z czasow okupacji.

Czy pradziadek dali jednak i w niymieckich markach tyż szporowali, czy to boł kwit za co inkszego, tego niy wiym.

Jo pradziadka niy pamiyntom. Wzion i umar, jak mie boło 3 latka. Ale widza z fotografii, że boł z niego zacny człek. Tera żech sie jeszcze dowiedzioł, że boł tyż szporobliwy.

Niych mu PonBóczek w niebie pszajom!

Łostońcie z Bogiym!