Wanielijo po ślōnsku #221

Podug Łukasza:

Stanōł jakiś mōndry we Prawie, kcioł Jezusa zrobić za błozna, toż sie Go spytoł: "Nauczycielu, co mōm robić, coby dojś do życiŏ wiecznego?"

Jezus mu ôdpedzioł: "Co stoji napisane we Prawie? Co tam czytŏsz?"

Istny padoł: "Bydziesz pszoł PonBóczkowi swymu, cołkim swojim hercym, cołkōm swojōm duszōm, cołkōm swojōm mocōm i cołkim umysłym. A bliźnigo swego, jak siebie sōmego". Jezus mu padoł: "Dobrześ pedzioł. To czyń, a bydziesz żōł".

Toż ôn, kcioł sie wymigać i spytoł Jezusa: "Ale fto je mojim bliźnim?"

Na to Jezus mu padoł: "Jedyn chop słaziōł ze Jerozolimy do Jerycha i po drodze napadły go chachary.

Kajś pōmiyndzy Jerozolimōm a Jerychym (4 lata tymu)

Niy ino, że go ôbdarli, to jeszcze go festelnie poraniyli, ôstawiyli go prawie umartego we przikopie i sie poszli. Bez cufal prawie przełaziōł tōm drogōm jedyn kapłan. Prziuważōł go i poszōł dali. Tak samo lewita prziszōł na tyn plac, ôbejrzōł na niego i poszoł dalij.

A dyć jedyn Samarytanin, kajsik tamtyndy szōł i tyż trefioł na niego. Jak go zoboczōł, festelnie sie przejōn: schyloł sie nad nim, zawiōnzoł mu rany, zaloł je ôliwōm i winym. Potym wsadził go na swojego bydloka i zawiŏz go do gospody i tam go flegowoł. Na drugi dziyń wyjōn dwa dynary, doł gospodŏrzowi i padoł: "Fleguj go sam dalij, a jak wydŏsz wiyncyj, to jak póda nazōt, to ci wrōca". Kery s tych trzech ôbjawioł sie podug ciebie bliźnim tego borŏka, co go napadli?"

Ôn ôdpedzioł: "Tyn kery mu ôkŏzoł miłosierdzie".

Jezus mu padoł: "Toż idź, i ty tyż czyń tak samo!"

Ôstōńcie z Bogiym