Połny Ducha Świyntego, prziszoł Jezus curik snad Jordanu, a kludzioł Go Duch na pustynio bez sztyrdziści dni i boł tam kuszony bez diŏbła. Nic wtynczŏs niy jod, a po tym czasie zaczōn być głodny. Padoł mu diŏboł: Jak żes je Syn Boży, padej do tego kamola, coby sie stoł chlebym".
Ôdpedzioł mu Jezus: "Stoji napisane: Niy samym chlebym żyje człek".
Wtynczŏs wykludziōł Go diŏboł na gōra, pokŏzoł Mu w jednyj kwili wszyjske krōlestwa świata i Mu padoł: "Dom ci potynga i splyndor tego wszyjskigo, bo mie som poddane i moga je dać, komu mi sie kce. Toż jak padniesz na klynczki i ôddŏsz mi pokłon, wszyjsko bydzie Twoje".
Jezus mu ôdpedzioł: "Stoji napisane: PōnBóczkowi swymu bydziesz ôddŏwoł pokłon i ino Jymu bydziesz sużōł".
 |
| Klŏsztōr na Gōrze Kuszyniŏ |
Zakludziōł Go tyż do Jerozolimy, postawiōł na szczycie roga świontynie i padoł do Niego: "Jak żeś je Synym Bożym, ciepnij sie na doł. Dyć stoji napisane: "Janiołom swojim do rozkoz skuli ciebie, coby cie wachowali i na rynkach nosić cie bydōm, cobyś się niy piznōł szłapōm ô jaki kamol".
Dyć Jezus mu rzek: "Pedziane je: Niy bydziesz robiōł naskwol PōnBóczkowi swymu".
Jak diŏboł skōńczōł kuszyniŏ, poszoł weg ôd Niego, aże do czasu.
Ôstōńcie z Bogiym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz