Podug Łukasza:
Jak Jōn nauczoł nad Jordanym, pytało sie go mocka ludziōw: "Co mōmy czynić?" Ôn im ôdpowiadoł: "Fto mŏ dwa mantle, niych sie podzieli s tym, kery niy mŏ. A fto mŏ co jeś, niych tak samo czyni".
Prziszli tyż celniki, coby przijōńć krzest i padali do niego: "Nauczycielu, co mōmy czynić?" Ôn im pedzioł: "Niy biercie nic wiyncyj niż to, co wōm wyznaczyli".
Pytali go tyż i wojŏki: "A my co mōmy czynić?" Ôn im ôdpowiadoł: "Na nikim piniyndzy niy wymuszejcie i nikogo niy tłamście. Ino poprzestōńcie na swojim żołdzie".
 |
| Pytali tyż wojŏki |
Jak cołki lud czekōł ze szpanom, co to bydzie i wszyjscy deliberowali we swojich hercach, co do Jōna, czy niy ma ôn Mesyjosz, ôn tak przegŏdoł do wszyjskich: "Jŏ wos krzcza wodom. A dyć idzie silniejszy ôdy mie, kerymu je niy ma godziyn rozwiōnzać sznorōwek na zandalach. Ôn bydzie wos krzciōł Duchym Świyntym i ôgniym. Mo ôn wiejadło w rynkach dlŏ ôczyszczynio swojigo omłotu: pszynica zbiere do spichrza, a plewy spŏli w ôgniu niyugaszonym".
Mocka tyż inakszych napōmniyń dŏwoł ludowi i głosiōł dobro nowina.
Ôstōńcie z Bogiym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz