Wanielijo po ślōnsku #144

Podug Łukasza

W piyrszy dziyń tydnia dwóch uczniōw Jezusa szło do wsi, co miała na miano Emaus, do keryj z Jerozolimy boło trocha wiyncyj jak dziesiyńć kilosōw. Ôsprawiali ôni z sobōm ô tym wszyjskim, co sie podzioło. Jak tak ôsprawiali, sōm Jezus sie do nich przyłōnczoł, ino ôni Go niy poznali, bo mieli jakby klapki na ôczach.

A Ôn ich spytoł: "Chopy, ô czym tak ôsprawiocie po drodze?" Zahaltowali sie markotni. A jedyn s nich, kerego mianowali Kleofas, Mu ôdpedzioł: "Tyś je chyba jedyn w cołkij Jerozolimie, kery niy wiy, co sie tam ôstatnio porobiyło".

Zapytoł ich: "Cōż takego?"

Ôdpedzieli Mu: "No dyć to, co sie podzioło z Jezusym Nazaryjczykym, kery boł festelnym prorokym w czynie i w gŏdce wele Boga i cołkigo ludu; jak nasze arcykapłany i ołbery wysłali Go na śmierć i ukrziżowali. A my sie spodziywali, że ôn mioł ôswobodzić Izraela. Dzisiej mōmy już trzi dni, jak sie to dzioło. A co wiyncyj, że nasze nikere baby nos wystrachały: boły rano na grobie, kaj Go niy znŏdły i gŏdajōm, że im sie zwidziały janioły, kere świŏdczyły, że Ôn żyje. Nikerzy z naszych poszli tyż na grōb i richtich boło, jak gŏdały baby, ale Jego niy widzieli".

Na to Ôn im pedzioł: "Takeście przemōndrzałe, a niy sce sie waszym hercom uwierzyć we wszyjsko, co pedzieli prorocy! Czy Mesyjosz niy mioł tego ciyrpieć, by wlyź do swoji kwały?" I napoczynajōnc ôd Mojżysza, bez wszyjskich prorokōw, tuplikowoł im, co we Pismach stoło ô Nim napisane.

Tak po leku znŏdli sie przi wsi, kaj szli, ale Ôn sie jakoś niy zatrzimowoł. Toż na Nim wymusiyli: "Ôstoń s nami, bo sie ćmi". No toż wlŏz s nimi i ôstoł. Jak poszli wieczerzać, wziōn chlyb, porzykoł nad nim, połōmoł go i dŏwoł im. 

Antoni Cygan - Emaus

Wtedy kalpki sleciały z ich ôczow i Go ôzpoznali, ale Ôn im sie zarŏz straciōł. I gŏdali do sia: "Czy niy boło nom gorko na hercu, jak gŏdoł s nami po drodze i tuplikowoł nom Pisma?"

Zarŏz sie zebrali i poszli curik do Jerozolimy. Tam znŏdli Jedynŏstu i s nimi inkszych, kerzy im pedzieli: "Pon na zicher zmartwychwstoł i pokŏzoł sie Szymonowi". Ôni tyż zarŏzki ôsprawiali, co im sie stało po drodze i jak Go poznali przi łōmaniu chleba.

Alleluja!