Strony

niedziela, 8 marca 2020

Wanielijo po ślōnsku #137

Podug Mateusza:

Jezus wziōn ze sobōm Pyjtra, Jakuba i jego brata Jona i zakludziōł ich na srogo gōra, na ôdludzie.

Gōra Tabor


Tam sie przi nich przełōnaczoł: Jego gymba zamiechtała sie jak klara, a ôblycze zrobiyło sie biołe jak blyndzynie.


I ôrŏz zjawiyli sie Mojżysz i Eliosz, kerzy s Nim gŏdali. No toż Pyjter pedzioł do Jezusa: Ponie, jak to dobrze, że my sam sōm; jak kcesz rozbijymy sam trzi namioty: jedyn dlŏ Cia, jedyn dlŏ Mojżysza i jedyn dlŏ Eliosza.


Jak jeszcze gŏdoł, zakroła ich świetlano chmura, z ze chmury ôdezwoł sie głos: "To je mōj Syn, kerymu fest pszaja, weźcie Go suchejcie"


Ucznie, jak to usłyszeli, padli na gymby i fest sie zlynkli. A dyć Jezus prziszoł bliżyj ku nim, tyknōł ich i pedzioł: Stŏwejcie chopy i sie niy bōjcie. Jak dźwigli ôczy, nikogo już niy boło, ino sōm Jezus.


Jak słaziyli z gōry, Jezus im kŏzoł: Niy wyklachejcie żŏdnymu ô tym, coście sam widzieli, aże Syn Człowieczy niy zmartwychwstanie.



Ôstōńcie z Bogiym







Brak komentarzy:

Prześlij komentarz