Podug Łukasza:
Kiej trza już boło po lekŏ Jezusowi wziōńć i umrzić, wybroł sie do Jerozolimy i posłoł przed sobōm umyślnych. Ci ruszyli przodkym i wleźli do jednej samarytańskij mieściny, coby tam narychtować Mu spanie. A dyć skuli tego, że szoł do Jerozolimy niy przyjmli Go.
Wtynczŏs ucznie Jakub i Jōn pedzieli: "Pōnie, czy kcesz coby my załōnaczyli: Niych ich pieron trzaśnie i niych sie wypŏlōm?"
 |
| Pieron |
Dyć Ôn sie gipko ôbrocioł i ich sprzezywoł. No i poszli kaj indzij.
A jak tak szli, ftoś pedzioł do Niego: "Pōda za Tobōm, kajbyś niy poszoł".
Jezus mu ôdpedzioł: "lisy majom nory, a ptŏki gniŏzda, ino Syn Człowieczy niy mŏ placu, kaj by sie mōg legnōńć".
Do inkszego rzek: "Pōdź za Mnōm". Tyn zaś ôdpedzioł: "Pōnie, dyć dej mi przōdzi pochować mojigo ôjca". Jezus padoł: "Ôstow umarlŏkōm grzebanie swojich umarlŏkōw, a ty idź i głoś Boże krōlestwo".
Jeszcze inkszy padoł: "Pōnie, kca iś za Tobōm, ale dej mi przōdzi pożegnać sie z mojom familijom". Jezus mu ôdpedzioł: "Jak ftoś biere sie do ôbyrtŏka, a ôglondo sie nazŏd, niy nadŏwŏ sie do krōlestwa Bożego".
Ôstōńcie z Bogym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz