Ewangelijo po ślōnsku #84

Podug Jona:

We wieczor w dziyń zmartwychstōnio, tam kaj siedzieli ucznie mimo, że dźwiyrza boły zamknione, bo sie strachali Żydow, prziszoł Jezus, stanōł pojśrodku i padŏ: "Pokōj wōm!" A, jak to pedzioł, pokozoł im rynce i bok. Uradowali sie ucznie, jak łobejrzeli, że to Pon.

Bazylika Zmartwychwstania (Grobu Świętego) w Jerozolimie

A Jezus juzaś im pedzioł: "Pokōj wōm! Jak Mie posłoł Ôjciec, tak i Jŏ wos posyłōm". Po tych słowach tchnoł na nich i pedzioł im: "Weźcie Ducha Świyntego! Kerym ôdpuścicie grzychy, sōm im ôdpuszczone, a kerym zatrzimocie, sōm im zatrzimane".

Ale Tomasz, jedyn z Dwunostu, ze mianym Didymos, niy boł cuzamyn s nimi, jak prziszoł Jezus. Toż inksze mu gŏdali: "Widzieli my Pona".

Ale ôn im padoł: "Jak na Jego rynkach niy zobocza śladu gwoździ i niy wsadza mojigo palca w miejsce gwoździ, i niy wsadza mojij rynki w jego bok, niy uwierza".

Ôziym dni niyskorzij, kiej ucznie Jego byli zaś w domai Tomasz s nimi, prziszoł Jezus mimo, ze dźwiyrza boły zawarte, stanōł pojśrodku i padŏ: "Pokōj wōm!" Zarŏz tyż padŏ do Tomasza: "Weź swōj palec i pomacej moje rynce. Dźwignij rynka i wsadź do mojigo boku i niy być niedowiarek, ale wierzoncy".

Tomasz ôdpedzioł: "Pon mŏj i Bóg mŏj!"

Pedzioł mu Jezus: "Uwierzoł żeś, boś mie ôbŏczoł? Bogosławiyni, kerzy niy widzieli, a uwierzyli".

I mocka inakszych znakōw, kerych niy spisano we tyj ksiyndze, uczyniōł Jezus przi uczniach. Te zaś spisano, cobyście uwierzyli, że Jezus je Mesyjoszym, Synym Bożym, i jak wierzycie, cobyście mieli żywot w Jego miano.

Alleluja!