Jezus godali w bojkach do arcykapłanow i ołberow ludu:
Krolestwo niybieske podane je na krola, kery wyłonaczoł wielgi weselny fajer swojymu synowi. No toż posłoł swoje sugi, coby zawołali na fajer tych, co byli napytani. A ci niy kcieli przijś.
Dyć posłoł sugi drugi roz z godkom: Powiydzcie napytanym, że fajer je narychtowany. Zwierzoki zaszlachtowane, miynso i kełbasy narychtowane i wszysjsko je fertich. Przidźcie na fajer! Jednak łoni to zbyli i poszli kajś indzij: jedyn na swoje pole, drugi do swojigo gyszeftu, a inksze chyciyli sugi i ich pozbijali.
No toż krol sie wnerwioł. Posłol wojokow i kozoł wytracić chachorow, a ich miasto spolić.
Potym pedzioł swojim sugom: Toż momy tak: fajer je narychtowany ino napytane goście niy byli go godni. No toż idźcie na roztomaite zapłocia i napytejcie na fajer wszysjskich kerych treficie. Sugi poszli i sprowadziyli wszyjskich kerych trefiyli: złych i dobrych. I na sali weselnyj zrobioło sie fol.
Wloz krol, coby sie pogaftać na fajrujoncych i łoboczoł chopa, kery niy bol łobleczony w ancug, jak noleży na weselu. Pedzioł mu: Pszocielu, jakżeś sam wloz bez ancuga? Tyn stracioł jynzyka w gymbie. Toż krol padol sugom: weżcie go zwinżcie i wyciepcie aus, w cimok. Tam bydzie płacz i zgrzitaniy zymbow. Bo wielu je powołanych, ale mało wybranych.
S Panym Bogiym
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz