Ewangelijo po ślonsku #43

Podle Mateusza:

W tyn czos Jezus wylos s chałpy i sie siod nad jeziorym. Łoroz zebrało sie kole Niego kupa norodu. No toż wloz do łodzi, kaj sie zicnoł, a ciźba ludziow łostała na brzegu. I godoł im wiela w bojkach, cum bajszpil tak:

Wyloz chop na pole sioć. A jak tak sioł, jedne ziorka sleciały na droga, przifurgły ptoki i wszyjsko wydziobały. Inksze sleciały na kamole, kaj niy boło wiela ziymie; i chnet powschodzioły, bo gleba niy boła głymboko. Ino, że jak wylazła klara, zaro sie to przipolyło i uschło, bo niy miało korzynia. Inksze ziorka sleciały we łosty, kere festelnie sie rozciepierzyły tak, że ziorka niy mogły wyrosnońć. No i na koniec boły i take, kere trefioły do żyznyj ziymi i doły dobry plon: jedne stokrotny, inksze sześćdziesiynciokrotny, a jeszcze inksze czidziestokrotny. Fto Mo uszy, niych sucho.

Prziszli do Niego ucznie i padajom: Czemu godosz do nich bez take bojki?

Łon im łodpedzioł: Wy poradzicie spokopić tajymnice krolestwa niybieskego, łoni niy poradzom. Bo fto mo, tymu dajom jeszcze wiyncyj i bydzie mioł za dużo, a fto niy mo, weznom mu nawet to, co mo. Beztoż godom do nich bez bojki, bo gaftajom, a niy widzom i suchajom, a niy kapujom. Tak sie na nich łonaczy proroctwo Izajosza:

Suchać bydziecie, a niy spokopicie, gaftać bydziecie, a niy łobejrzycie. Bo stwardło herce tego ludu, ich uszy stympły, a łoczy zawarli, coby łoczami niy widzieć i uszami niy słyszeć i hercym niy spokopić, coby sie niy nawrocić, abych ich wyflegowoł.

A dyć szczyńśliwe wasze łoczy, że widzom i uszy, że slyszom. Bo po prowdzie wom godom: mnoge proroki i sprawiedliwe kcieli łoboczyć, na co wy gaftocie, a niy łoboczyli i posuchać, co wy suchocie, a psinco słyszeli.

Toż wy posuchejcie bojki ło siywcy. Do kożdego, kery sucho ło królestwie i niy poradzi spokopić, prziłazi Zły i porywo to, co je zasione w jego hercu. Takego człeka łoznaczo ziorko posione na droga. Posione na kamolach łoznaczo tego, kery sucho słowa i je przijmuje uradowany, ale niy mo korzynia i je bamontny. Jak przidzie biyda abo prześladowanie skuli słowa, zarozki sie łomie. Posione pomiyndzy łosty łoznaczo tego, kery sucho słowa, ale codziynne zmartwiynia i marzynia coby być bogoczym, zaguszajom słowo, że niy dowo łowocow. W końcu posione w żyzno ziymia łoznaczo tego, kery sucho słowa i je poradzi spokopić. Dyć łon dowo plon: jedyn stokrotny, drugi sześćdziesiynciokrotny, inkszy czidziestokrotny.

S Panym Bogiym