We łostatni szwortek, po łoficjalnyj czynści trefu z Marcinym Melonym, ło czym żech już spominoł KLIK, kupiołch sie jego łostatnio ksionżka i poszołch prosić ło autograf.
 |
| Dedykacyjo |
Przi łokazji pedziołch Autorowi, że czasym tyż na mojim blogu cosik tam po ślonsku szkryfna. Pon Marcin sie mie zapytoł, co to za blog, toch mu sie przedstawioł i godom, że musi wyguglać "Andrzej Cichoń blog", to znojdzie.
Zapewnioł mie, że jak znojdzie kwila czasu, to zajrzy.
A jo sie pomyśloł, że to fest uprzejme z jego strony, ale pewnie i tak niy zapamiynto, jak jo sie nazywom.
No i wrociłch do dom i zaczynom czytać łostatniego Komisorza Hanusika. Zaroz na szesnostyj stronie na wiyrchu taki tekst, że aż mie zatkało:
- Pani Cichōniowo! - ôroz doleciało dō nij z keregoś łokna. - Jo to tak na wos filuja i żech dała pozōr, że wy w kożdy czwortek o jednym czasie kajś idziecie i ô jednym czasie prziłazicie nazod.
- A wiycie, pani Bregułowo - Cichōńka udowała, że blank niy ma znerwowano na ta wrazidlato ōuma - poszła żech do kōnsōmu, a kaj jo mogła żech iś?
Potym sie łokozało, że Cichońka zaciukała swojego chopa Zefla Cichonia nudelkulom ...
Tera już wiym, że Marcin Melon moge bez problymu zapamiyntać, jak jo sie nazywom i możno richtik kiejś sam na moj blog zajrzy.
S Panym Bogiym
P.S. Łod tera sie trocha lynkom moijij ślubnyj, jak biere do rynki nudelkula :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz