Ślonski jazz

Dyć już poprzednim razym mioł żech sie zapamiyntać, że by tam drugi roz sie niy zakludzić.

Ja, ale jak człek mo skleroza, to potym musi ciyrpieć. Dyć sie weźcie wyforsztelujcie, że jo w łostanio sobota zaś żech pognoł do tyj filharmonije. 

Szczyńscia tyla, że boło zawarte - przinajmnij na dole i posłali mie łod razu szolom na som wiyrch do restauracyje. 

Mog żech sie tam kupić kufel piwa, ale nici s tego, boch przyijechoł autym. Szło tyż dostać szolka kawy, ale dyć ło łozmyj to je cum szpyjt - miołbych nocka z gowy. Zresztom wszyjske stoliki boły juz zajynte. No i łostol żech łobrusku.

No, ale jak żech już prziszoł, piytnoście złoty zabuloł, to żech sie siod - s przodku we drugij raji.

Fotka ze strony filharmonije

Za kwila na środek wylazło dwóch karlusow.





Jedyn siod za klawiyrym.



















Drugi wzion saks.












No i sie zaczło. Tyn na klawiyrze tak wywijoł swojimi paluchami, tak czaskoł, tak klepoł po tych klawiszach, żech myśloł, że rozwali tyn instrumynt.

Zaś drugi kcioł chyba puca wypluć abo rozedonć ta swoja dziwno ni tromba, ni fujara.

No i tak jednym uchym wlatało mi to wszysko łod fortyklapu, drugim uchym wlatało łod saksu. We gowie mi sie z tego wszyjskego robioł miszung i to sie nazywo ... JAZZ.

Niy godejcie żodnymu, ale piyknie boło i chyba kiejś zaś tam zawitom.

Łostońcie z Bogiym!