W łogrodku

No i juzaś dożylimy wiosny.

Na wieczor jeszcze w jakli, ale idzie sie siednońć we łogrodku.

Niy momy tu jakoś ekstra wszysko wyporzondzone tak, jakby sie chciało, ale i tak je piyknie, a piyknie. Szczególnie jak je wykoszono trowa (razym z chabaziami). Moga sie sam pokwolić, że wczoraj na wieczor udało mi sie piyrszy roz po zimie łodpolić moja kosiarka. Zaraz żech pościnoł trownik przed chałpom, a dzisioj za domym doł sie z tym rada Łukasz. Dobry synek sniego, że tak starymu łojcu pomogo.

Momy w łogrodku łod samego początku sezonu nowości. Skuli tego, że latoś zerwało nom sie wino ze sznorka, postawiyli my na werandzie tako drzewniano pergola. 

Mo zaś sie zielsko po czym pionć do gory (tam z tyłu za tom kratkom). Jak blank puści liście, to bydymy mieć tako zielono ścianka, a jak sie rozrośnie na wiyrch, to i daszek zrobi nom ciyń łod letniego skwaru. Podpatrzoł żech to na Chorwacji.

Piyknie sie tak łodpocznoć. Sielanka. Ptoszek, kery sie siod sam na płocie świyrgoli jak trza (niy je to wrona z niydzielnego kozanio). Ze strony lasu słychać rzegotanie żab i yno szkoda, że w tle buczy autobana.

Misiezdo, że musza po leku kończyć, bo robi sie na placu ćma, a i kopruchy zaczynjom mi lotać kole ucha, a to je łokropnie wkurzające.

Łostońcie z Bogiym