Ślubny szaket

Skuli tego remontu w doma, co my go mieli i po kerym bydymy jeszcze bez poł roku sprzontać, wyciep żech wczoraj na hasiok moj ślubny szaket.

A miołech festelno nadzieja, że mie w nim pochowajom. I co tera? Niy mom szaketa, to byda musioł żyć możno i do setki.

Godom to mojij ślubnyj, a łona pado, że myślała, że mie majom spolić. No, ale co, dyć jak spolić, to tyż mie przodzi do truły trza piyknie łoblyc, niy?

Spomnioł mi sie stary wic:

Jedna baba, jak ij stary umar, to za kara, że jom porzond zdradzoł, pochowała go po nagu. No, ale pora dni po pogrzebie sie łopamiyntała, poszła do kopidołow i pado, coby go jeszcze roz wyciongli, bo łona go jednak łoblecze. Za dwie halby kopidoły sie zgodziyli, wycingajom truła, łotwiyrajom, a tam próżno, ino kartka: "Jestem u Ali, dwa groby dali".

A jakby mie po śmierci richtik chcieli spolić, to tyż dobrze. Przynojmni roz "w życiu" bydzie mi ciepło w szłapy.

Łostońcie z Bogiym